Wineday

Εικοσιτετράωρο κρασιού.

Κυριακή βράδυ, ένα ροζέ Grenauche στη La Pasteria στα Village, όπου έμαθα πως ο φίλος μου ο Παναγιώτης έγινε υπεύθυνος καταστήματος και πολύ το χάρηκα, την επόμενη φορά θέλω να με κεράσει μια μακαρονάδα με καρύδια και μανιτάρια όλο τρέλλα.

Γυρνώντας σπίτι, ξανάνοιξα το μισό ροζέ που είχα αφήσει μέσα στη βδομάδα γιατί δε θα άντεχε άλλο στο ψυγείο. Δεν έλεγε πολλά σαν κρασί, αλλά σαν ετικέτα ήταν άλλο πράμα.

Σήμερα, Δευτέρα, δουλειά το πρωί και μετά τις 6 πήγα στην έκθεση γλυκών κρασιών στο Metropolitan. Wow! Τα γλυκά τα σνόμπαρα γιατί ποτέ δε μου άρεσε η μαυροδάφνη και έτσι τα πήρε όλα η μπάλα.

Και μπήκα στην έκθεση και με κατέκλυσε μια πανδαισία αρωμάτων. Γλυκά κρασιά με άρωμα κεράσι, σύκο, βανίλια, τριαντάφυλλο (πολύ τριαντάφυλλο). Τριάντα εκθέτες, από μικροί και άσημοι παραγωγοί μέχρι κολοσσούς και εισαγωγείς.

Συνδυασμοί κρασιού με cashews, με ζελεδάκια, με μίνι-γλυκάκια από τον Παρλιάρο, με λουξ σκούρα σοκολάτα από σχεδόν 100% κακάο.

Το concept είναι απλό. Προμηθεύεσαι ένα ποτήρι και δοκιμάζεις. Πάνω από 200 κρασιά για να δοκιμάσεις. Αν καταφέρεις να πιείς μόνο μια μικρούλα γουλίτσα από το καθένα, θα έχεις πιεί μόνο τέσσερα λιτρα κρασί και θα προσπαθείς να πείσεις τον κόσμο πως πρέπει να γίνεις Καλομοίρα στη θέση της Καλομοίρας.

Ξετρελλάθηκα με κάποια πειραματικά κρασιά -δεν κυκλοφορούν στο εμπόριο- του ΄88 και με κάποια που έχουν αναμιγμένες χρονιές ('92 μέχρ '96 ας πούμε) και έφυγα γεμάτος ιδέες. Το κακό με το γλυκό κρασί είναι πως δε συνοδεύει φαγητό (συνήθως μόνο γλυκό, τυρί ή ξηροκάρπιο) οπότε το πίνεις με άδειο στομάχι και γίνεσαι γκολ στο άψε σβήσε.

Μετά είχαμε το σεμινάριο κρασιού -τελείωσα τον πρώτο κύκλο, είμαι πλέον επισήμως έναν wine afficionado- όπου η γλώσσα μας είχε γίνει τσαρούχι από τα γλυκά κρασιά και δεν καταλαβαίναμε πλέον τίποτα από γεύση. Αναγκάστηκα να φάω μια πιατέλα από ζαμπονάκια, τυράκια, πατατάκια και κριτσινάκια για να καταλάβω πως δεν έχω αίσθηση της γεύσης. :)

Για αποτελείωμα, μετά πήγα για τρελλό λάτιν σε ένα μαγαζί στο Γκάζι. Πολύς κόσμος! Η γραβάτα Η Χιονάτη και οι 3 νάνοι (οι άλλοι 4 πήγανε για νάνι) έκανε πάταγο στην έκθεση και στο σεμινάριο, αλλά ωφέλησε μόνο ως αξεσουάρ για στριπτίζ στο χορό και τιμήθηκε δεόντως. Απέκτησε δε και χρήσεις ως μαστίγιο, ως φουλάρι και ως blindfold. Βάσω, πρώτη φορά τη φόρεσα τη γραβάτα σου από τη Disneyland, υπόσχομαι να την ξαναφορέσω.

Γυρνώντας στο σπίτι-γραφείο, με περιμένανε περίπου 3.195 emails και 91 reminders για πράγματα που πρέπει να γίνουνε, οπότε λέω να την πέσω όταν χαράξει.

Νίκο, σόρρυ εκ των προτέρων για τα ορθογραφικά, τι περιμένεις τέτοια ώρα;

Παντελή, μη με ξυπνήσεις.

Winetip:

Κανένα κρασί δεν πίνεται σε θερμοκρασία δωματίου (25 βαθμούς Κελσίου) ή σε θερμοκρασία ψυγείου (4 βαθμούς Κελσίου).

Τα πολύ γλυκά πίνονται στους 6, τα ροζέ στους 8, τα λευκά στους 9-10, τα ερυθρά στους 12-13, και τα μεγάλα κρασιά στους 18-20.