Πρόλαβε κανείς τις BBS;

Με νοσταλγία θυμήθηκα τα παλαιολιθικά χρόνια, όταν κάπου το '91 ο Μηνάς μου έδειξε ένα πράγμα που λεγότανε mo-dem, το οποίο συνδέεται με τον υπολογιστή και την τηλεφωνική γραμμή και -gasp- σου επιτρέπει να συνδεθείς σε έναν άλλο υπολογιστή. Με τις φοβερές ταχύτητες τότε των 1200 bps, ήτοι 133 χαρακτήρες το δευτερόλεπτο (8,N,1).

Και τότε με μονόχρωμα καλλικαντζαρογραφικά στο DOS (και μετά με ANSI) έμπαινες σε έναν άλλο κόσμο, τον κόσμο ενός BBS (Bulletin Board System), όπου κάποιος ονόματι SysOp σε ενημέρωνε για το τι καινούριο έχει προστεθεί στη βάση και το σύστημα σε ενημέρωνε για τα νέα σου μηνύματα.

Και έμπαινες στα clubs (τα σημερινά forums) όπου ο καθένας έλεγε το μακρύ του και κοντό του. Χιλιάδες χαμένες ώρες στο να διαβάζουμε για το αν υπήρξε Χριστός, τι έκανε ο Μεγαλέξανδρος, αν θα πέσει η ΝΔ, και άλλα ευφάνταστα. Στον online κόσμο δεν έχουν αλλάξει πολλά από τότε βέβαια. :-)

Και μάλιστα θυμάμαι για να μην πληρώνουμε τότε (ή λίγο αργότερα, κατά το '94) παραπάνω από το ταληράκι στον ΟΤΕ με την έλευση της χρονοχρέωσης και των ψηφιακών κέντρων, είχαμε τους offline mailers, κάτι τρομερά προγραμματάκια που μάζευαν όλα τα νέα μας emails και τα νέα posts στα clubs που μας ενδιέφεραν σε ένα αρχειάκι το οποίο κατεβάζαμε και το βλέπαμε με ένα ειδικό πρόγραμμα. Απαντούσαμε εκεί που θέλαμε όντας offline και μετά το προγραμματάκι ξανασυνδεόταν στη βάση και "ανέβαζε" τα μηνύματά μας. Μήπως να έφτιαχνε κανείς κάτι τέτοιο για τα blogs για όσους έχουν ακόμα dialup;

Το καλύτερο όμως τότε ήταν τα chats. Πριν ακόμα εμφανιστούν καλά οι γραμμές "τηλεπάρτυ", εμείς κάναμε τα δικά μας τηλεπάρτια. 10-12 χρήστες σε ένα κανάλι που μπορεί να μην έχουν συναντηθεί ποτέ και συζητάνε, διαφωνούνε, βρίζονται, ερωτεύονται.

Acrobase, GATE, SiREN, Odyssey, The Hole In The Wall, WarGames, Matrix, μερικά από τα πάνω από 100 ονόματα βάσεων στα οποία υπήρξα μέλος κατά την σπυριάρικη και nerdy εφηβεία μου, όταν οι γονείς μου απαγόρεψαν τον υπολογιστή τις καθημερινές κι εγώ περίμενα να πέσουν για ύπνο και έπαιρνα μια χοντρή κουβέρτα και κουκουλωνόμουν ολόκληρος καλύπτοντας και το monitor για να μη φεγγίζει το φως του στο δωμάτιο και με προδώσει.

Και μετέπειτα γνωστοί ISPs ξεκίνησαν από BBS και μετεξελίχθηκαν σε κολοσσοί. Η Hellas Online ας πούμε ξεκίνησε με 4 γραμμές, σε έναν ημιόροφο. Με ιδιοκτήτη το Δημήτρη Βασαρδάνη ξεκίνησε μια τρομερή ιστορία από πιτσιρικάδες (εμάς) που χωρίς να ξέρουμε και πολλά δίναμε νομίζω ένα πεντοχίλιαρο για πρόσβαση για τρεις μήνες.

Η Compulink, μεγάλη ανταγωνίστρια τότε, με ένα πιο απαρχαιωμένο και δύσκολο σύστημα που δεν επέτρεπε τζαμπατζήδες χρήστη ούτε για 10 λεπτά για να πάρουμε μια γεύση από τις υπηρεσίες που είχε να προσφέρει, συνέχισε κι αυτή μετά κι έγινε ISP.

Μια στο τόσο, οι BBSάδες μαζευόμασταν και τότε τα nicknames αποκτούσαν και φάτσες to go with them. Ο Bacardi, η Tweety, ο Daffy, o Scanner, η κούκλα για τα τότε μας δεδομένα step-sister του η Noreen, ο Sexymf, ο Sneakabout, o Cemetery, η Venix (γνωστή χακερού), ο Psionicist, o Volteros, o Butcher, o MsK, η Iris, η Helen και ο Vangelis και άλλοι.

Μία συνάντηση για καφέ στο Μουσείο με τη μία βάση. Μια βόλτα στον αυθεντικό λαδόκολλα στη Νέα Σμύρνη με την άλλη.

Θυμάμαι που η μάνα μου όταν πρωτοάκουσε ότι ο 15χρονος γιός της μιλάει μέσω κομπιούτερ με ανθρώπους μέχρι και 35 χρονών φρίκαρε. Μόνο έτσι εξηγείται το ότι "τυχαία" βρέθηκε στο Corner της Γλυφάδας την ίδια ώρα που είχαμε τη συνάντηση. Μετά από 7 χρόνια μου το εξομολογήθηκε ότι εκείνο το βράδυ με είχε πάρει από πίσω για να δει τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί.

Αχ τι γλυκές εποχές.