Απαγορευμένος καρπός

Αρχίζω να καταλαβαίνω τους πρωτόπλαστους.

Όταν κάτι είναι απαγορευμένο, τότε το θες περισσότερο. Σαν κακομαθημένο πιτσιρίκι που θέλει να κάνει τη σκανταλιά του, θες αυτό που δεν πρέπει να θες.

Την μικρούλα που έχει πετάξει έξω το πόδι και σε κοιτάει με λάγνο βλέμμα, ακόμα κι αν έχει κάνει μια φορά σεξ στη ζωή της. Κι ας ξέρεις πως το κάνει μόνο και μόνο για να δει τι ψάρια πιάνει με τους μεγαλύτερους.

Τη μακρινή θεία σου, που ο μόνος λόγος που είναι θεία σου είναι επειδή ο θείος αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί μια πιτσιρίκα, που του παίρνει τα μυαλά, γιατί με τη θεία Μαρίκα δεν πήγαινε άλλο.

Τη μικροκαμωμένη κοπελίτσα στα Goodys που σε κοιτάει με τα γκριζογάλανα ματάκια της και σε ρωτάει "το θέλετε με μαγιονέζα ή με σως μουστάρδας" και γελάει με το αστείο που θα της πεις κάτω από την αυστηρή εποπτεία του προϊσταμένου της, που θέλει να τη φάει και δε μπορεί.

Τη γκόμενα του φίλου σου όταν οι άλλοι έχουν πάει για ύπνο στο σπίτι που μένετε όλοι μαζί και εκείνη θέλει να της ξαναπεις την ιστορία για εκείνη τη φορά που χαθήκατε στην Πάρνηθα.

Την άγνωστη που κάθεται απέναντί σου στο τραπέζι της δεξίωσης μαζί με τον αρραβωνιαστικό της και κοιτάζεστε όταν εκείνος συζητάει για αθλητικά με τον διπλανό του.

Τελικά, είμαι πολύ παλιάνθρωπος ώρες-ώρες.