Τρίτωσε το κακό

Ξυπνάω σήμερα, πέντε λεπτά μετά, το κρεβάτι μου σπάει.

Ή, για να ακριβολογώ, το σιδερένιο πόδι του γαμημένου σιδερένιου κρεβατιού μου σπάει. Και πιστέψτε με, πολύ θα ήθελα να πάρω το credit για αυξημένες σεξουαλικές επιδόσεις, τρελλά κουνήματα κλπ, αλλά δε συνέβη τίποτα τέτοιο τις τελευταίες 24 ώρες (ούτε τις προηγουμένες 24, εντάξει τώρα;)

Παίρνω τον κρεβατάνθρωπο τηλέφωνο γιατί κάτσε ρε πούστη μου, τι νόμιζες, μου πούλησες κρεβάτι πριν ένα χρόνο και έληξαν εκεί οι υποχρεώσεις σου; Όχι κύριέ μου. Δε φτάνει που αρχικά δε μου είχες δώσει ξύλινα ποδαράκια και έγδαρα το παρκέ μου (αυτό ήταν πάνω στο σεξ, το παραδέχομαι), τώρα τα γαμοπόδια σου άρχισαν να σπάνε.

Και για να μην σπάσω εγώ τα δικά σου τα πόδια, τσακίσου κι έλα να μου φέρεις άλλο πόδι.

Αλλά σε παίρνω τηλέφωνο και ακούω το μήνυμα του τηλεφωνήτη σου πως είσαι διακοπές μέχρι την Τετάρτη. Δε θα σε βρω την Τετάρτη ρε; Μπλε θα σε κάνω από το ξύλο, σαν στρουμφάκι.

Δεν πτοούμαι όμως. Βάζω μια στίβα από τα business περιοδικά μου του τελευταίου χρόνου (πάντα ήξερα πως κάπου θα χρησιμεύσουν αυτά) αντί ποδιού και βγαίνω έξω για δουλειές. Πετυχαίνω από κάτω τον κυρ-Νίκο, ο οποίος τυγχάνει ιδιοκτήτης της διπλανής μονοκατοικίας.

- Τι χαμπάρια κυρ Νίκο;
- Να εδώ Γιώργο μου, βγάζουμε έξω τα τελευταία.
- Ποιά τελευταία;
- Τα τελευταία πράγματα από δίπλα.
- Μετακομίζουν οι γείτονες; (Φεύγουν τα κωλόπαιδά τους που κάνουν όλη τη φασαρία;)
- Δε τα έμαθες; Το έδωσα αντιπαροχή.
- Αντι....παροχή;
- Ναι, ξεκινάμε τον άλλο μήνα.
- Και θα πάρει πολύ το χτίσιμο κυρ Νίκο;
- Όχι πολύ, ενάμισι χρόνο.

Ε ν ά μ ι σ ι χ ρ ό ν ο ;

Για ενάμισι χρόνο θα έχω ντάπα-ντούπα από τις 7 το πρωί; Και καλά αυτό. Το ότι το καταπληκτικό μου μπαλκόνι με θέα το πάρκο απέναντι, την Ακρόπολη και το Λυκαβηττό, τι θα το κάνω κυρ Νίκο μου; Στον κώλο μου θα το βάλω; Πού θα φέρνω τον κόσμο κυρ Νίκο μου; Εμένα δε με σκέφτηκες;

Και τώρα που το σκέφτηκα καλύτερα, με τόση σκόνη κυρ Νίκο μου, κουραμπιέ θα μου το κάνεις το καινούριο μου το αυτοκινητάκι που το πάρκινγκ μου εφάπταται με τη νέα σου οικοδομή. Αχ και τό'ξερα εγώ πως δε θα μου βγει σε καλό το ότι πάντα προτιμούσαν τα μελομακάρονα τα Χριστούγεννα, φυλαγμένη μου την είχανε οι πούστηδες οι σκονισμένοι.

Γυρνάω από τη δουλειά που είχα, βρίσκω email από τον αρχισυντάκτη μου:
- George, αυτό το άρθρα που μας έγραψες δεν αναφέρεται σε πρόσφατα γεγονότα, πώς θα το βάλουμε στην εφημερίδα;
- Και what do you want ρε μαλάκα; Αυγουστιάτικα να έχω και νέα; Δε φτάνει που βρήκα να σου γράψω κάτι παραμονές δεκαπενταύγουστου, μιλάς κιόλας; Ρε do you what it means Δεκαπενταύγουστος; Της Παναγίας, Virgin Bloody Mary, που λέτε κι εσείς τα αμερικανάκια.

Ρέκλα, my friend. Do you know rekla?