Η ζωή μας είναι γεμάτη από στιγμές που έχουν τη δύναμη να μας αλλάξουν ριζικά. Αρκεί να της αναγνωρίσουμε.
Θα ήθελα λοιπόν, διαλέγοντας μόνο 2 από τα χιλιάδες άτομα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου, να ευχαριστήσω δύο ανθρώπους.
Δεν εννοώ τους γονείς μου. Η αγάπη μου γι αυτούς δεν χωράει σε κανένα blog.
Εννοώ δύο αγνώστους. Δύο ανθρώπους που είδα τον καθένα από μια φορά.
Πρώτο άτομο, μια Γιουγκοσλάβα κουκλάρα, της οποίας το όνομα δε ρώτησα ποτέ. Μια κουκλάρα που είδε έναν καραγκιόζη να χορεύει για πλάκα σε ένα βαρετό πάρτυ χωρίς να της δίνει σημασία και ήρθε και του ζήτησε να χορέψουν γιατί ήταν ο μόνος που έδειχνε να διασκεδάζει. Και ο καραγκιόζης αυτός με τα χρόνια, ανέπτυξε μια προσωπικότητα την οποία διάφορες ψυχές βρήκαν ενδιαφέρουσα. Και όλα αυτά χάρη στο έναυσμα εκείνης.
Δεύτερο άτομο, ο πρώτος μου πελάτης σε μία επιχείρηση που μου απέφερε κάποια καλά κέρδη. Έγινε πελάτης πριν αποφασίσω καν να δημιουργήσω την επιχείρηση και πριν καλά αποκτήσω προϊόν. Ήρθε, παρήγγειλε, πλήρωσε. Και χρησιμοποιήσα τα δικά του λεφτά για να διαφημιστώ και να φέρω 2 πελάτες, τα λεφτά εκείνων για να φέρω 4, τα λεφτά εκείνων για φέρω 8 κ.ο.κ. Μια μεγάλη χιονοστιβάδα που ξεκίνησε από μια μικρή χιονόμπαλα.
Thank you.
Ή μάλλον, ευχαριστώ.
21.1.05
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου