Δεν ήμουνα εγώ για αεροπλάνα #3

(μετά το ραντεβού)

Τη γυρνάω σπίτι της. Τα έχει πάρει. Τα έχω πάρει. Όπως πάντα.

Βγαίνει τσαντισμένη από το αμάξι. Μένω στο αμάξι. Σκέφτομαι. Ηρεμώ. Παρκάρω.

Της χτυπάω. Ανοίγει. Ανεβαίνω. Βγάζω το παλτό μου και το αφήνω στην καρέκλα.

- Κάθισε στον καναπέ.

Κάθομαι. Κάνει δουλειές γύρω μου χωρίς να μου δίνει σημασία. Μαζεύει το τασάκι, βάζει κάτι πράγματα στη θέση τους.

Αρπάζω το παλτό μου. Πάω να φύγω. Με κρατάει.

Δεν υπάρχει χώρος για να ζητήσω συγγνώμη. Έχει χάσει την αξία της. Με κάνει να κάνω πράγματα που δεν έκανα ποτέ. Τα παίρνω με τα μικρά. Και αυτή το ίδιο. Πάω να μιλήσω, αλλά πνίγομαι. Κλαίω.

- Είναι ψυχοφθόρο όλο αυτό ρε Γιώργο.
- Το ξέρω.

Αγκαλιαζόμαστε. Δυνατά. Προσέχω όμως το χτυπημένο χέρι της.

Και τη νιώθω. Ή έτσι τουλάχιστον νομίζω. Δεν ξέρω πως ένιωθε η ίδια. Αλλά έδειχνε να είναι εκεί μαζί μου 100%. Και τη λάτρευα γι αυτό.

Ούτε εμένα μου αρέσει που η σχέση μας πάει σαν τρενάκι του λούναπαρκ, πάνω κάτω με ιλλιγειώδη ταχύτητα, απότομα φρεναρίσματα, κρυφές ανηφόρες, και απίθανες στροφές. Αλλά για ένα λόγο που δε μπορώ να ελέγξω, και που πιστεύω ούτε εκείνη μπορεί, κάτι τέτοιο μοιάζει να τροφοδοτεί τη σχέση. Δεν μπορεί να είναι υγιές αυτό. Αλλά τι μπορώ να κάνω;

Αφού της γέμισα τον ώμο με μύξες (ήμουν άρρωστος 2 μέρες με πυρετό, ναι;), καθίσαμε στον καναπέ. Και γεμίζαμε ο ένας τον άλλο φιλιά. Καταπληκτικά φιλιά. Και την πήρα αγκαλιά. Όχι, δεν την πήρα. Ήρθε και κούρνιασε δίπλα μου. Και εγώ πετούσα.

Μετά μου έδειξε φωτογραφίες από τότε που ήταν μικρή. Χοντρή ήταν. Πώς ένα τόσο χοντρό μωρό έφτιαξε ένα τέτοιο πρόσωπο με γωνίες σαν να είναι από μέταλλο;

- Ποιός είναι εδώ Ρόμποκοπ; Κι εκεί; Και στην άλλη;

Μετά μου έδειξε φωτογραφίες που δεν ήθελα να δω. Πιο φρέσκιες. Ήθελε να την δω σε κάποιες φανταστικές φωτογραφίες, λες και ήταν σε εξώφυλλο περιοδικού. Ή μπορεί να ήθελε να την δω σε κάποιες πρόσφατες ευτυχισμένες της στιγμές.

Αλλά εγώ δεν ήθελα να της δω γιατί ήταν με άλλους. Και ήταν ακόμα νωρίς για να περάσουμε από το πλάκωμα στο "αυτός είναι ο Τάκης, ο Σάκης και ο Μάκης".

Αλλά τις είδα και δεν είπα κουβέντα.

Και μετά ξανα-αρχίσαμε τα φιλιά. Πιο καυτά. Πιο σεξουαλικά. Και ανέβηκε πάνω μου. Το φορεματάκι της σκαρφάλωνε σιγά-σιγά.

Το ότι ήταν κάλη στο σεξ το κατάλαβα από το πρώτο ραντεβού. Και της το είχα πει. Της είπα πως είμαστε τελείως αντίθετοι χαρακτήρες, αλλά μπορώ να μαντέψω πως είναι μοναδική στο σεξ. Δεν έπεσα έξω, αλλά δε θα σου πω την απάντησή της, όμως.

Αρχίσανε τα πράγματα να είναι πιο ελεύθερα. Αλλά δεν ήθελα τίποτα που μετά θα μετανιώσω. Ήθελα να ξέρω τι γίνεται.

- Και πώς προχωράμε από εδώ και πέρα;
- Με φιλικό σεξ.

Τι σκατά είναι το φιλικό σεξ; Δεν επένδυσα συναίσθημα για πάρω σεξ. Σεξ είχα, σεξ βρίσκω, οκ; Και το ξέρεις από την πρώτη μέρα που με γνώρισες. Άντε τη δεύτερη, για να ακριβολογώ.

Στράβωσα. Ξέρω ότι το να πεις σε μια γυναίκα όχι στο σεξ είναι αμάρτημα μεγάλο και ασυγχώρητο. Μετά σε κάνει delete από το μυαλό της. Δεν υπάρχεις. Είσαι λίγος. Τα ξέρω όλα αυτά. Αλλά της είπα:

- Σταμάτα.

Όχι ότι χαλιόμουν. Αλλά όχι. Όχι με σένα. Εσύ για μένα αξίζεις. Εγώ δε σε θέλω για σεξ και παρέα, κι έχω την απαίτηση να μην με θες κι εσύ μόνο για σεξ και παρέα.

Γι αυτό φεύγω. Τσαντισμένος. Απογοητευμένος. Ερωτευμένος.

Και ξέρω τι χάνω. Το καλύτερο σεξ της ζωής μου χάνω. Σεξ με μια πεντάμορφη κοπέλα για μένα, μια μουνάρα για τους άλλους. Αλλά εγώ δε θέλω σεξ με τη μουνάρα. Θέλω μια ώριμη σχέση με την απλή κοπέλα που γνώρισα, με το ατίθασο μαλλί, την ανισόπεδη μύτη, τα χοντρά μπούτια, το μεγάλο κούτελο. Και ενώ μου είχε πει στο τηλέφωνο ότι δεν την αποκλείει αυτή τη σχέση, τώρα μου τα γυρνάει.

Αρπάζω το παλτό μου πάλι και κάνω να φύγω. Κάτι είπαμε τότε. Δε θυμάμαι τι. Δεν μπορούσα όμως να φύγω έτσι. Πριν 1 λεπτό πετούσα, τώρα σερνόμουν. Της ζήτησα ένα ποτήρι νερό για να καθυστερήσω και να σκεφτώ αν έκανα μαλακία. Την αρπάζω στα φιλιά και πάλι. Ξέρω ότι θα μου λείψουν.

Τη σπρώχνω να πάμε στην κρεβατοκάμαρα. Ήξερα ότι δε μπορούσε να κάνει σεξ αυτές τις μέρες του μήνα, μου το είχε πει νωρίτερα. Αλλά δεν ήθελε να πάμε. Δεν κατάλαβα γιατί, μπορεί να είναι το πως το βλέπεις. Μήπως νόμιζε ότι άλλαξα γνώμη και την ήθελα τελικά για σεξ; Όχι, είναι αρκετά έξυπνη γι αυτό.

Κάτι είπαμε και πάλι μετά. Το ξέχασα κι αυτό. Πονούσα, δεν άκουγα. Θυμάμαι ότι μου ξεκαθάρισε μια παρεξήγηση που είχαμε πριν, έχοντας μισάνοιχτη την πόρτα για να φύγω.

Αγκαλιαστήκαμε. Την ευχαρίστησα και της ζήτησα να μη με ξαναπάρει τηλέφωνο.

Νομίζω το κατάλαβε. Και για πρώτη φορά, νομίζω πώς τελικά δε θα ξαναπάρει.