Σπάτα Κυριακή πρωί

Πήγα τον φίλο μου τον Παύλο στο αεροδρόμιο. Έφυγε για Αγγλία πάλι.

Γυρνώντας δεν άναψα το ραδιόφωνο. Και δεν γύρισα από Αττική οδό όπως πάντα. Πήγα από Βάρη.

Κατεβαίνοντας, κοίταξα στα αριστερά μου, τον ήλιο που ήταν έτοιμος να ανατείλει. Χαραζόταν πίσω από τις αυστηρές γραμμές των βουνών. Έβγαλα τα αλάρμ και κάθισα στο πλάι να χαζέψω καθώς ξημέρωνε. Νέα μέρα, νέα σχέδια; Ζήσε την κάθε σου μέρα σαν να είναι η τελευταία;

Βγήκα από το αμάξι. Για να κάνω ένα τσιγάρο. Δεν καπνίζω. Ποτέ δεν κάπνισα ούτε ένα τσιγάρο. Ούτε τώρα θα κάπνιζα. Δεν είχα και τσιγάρα άλλωστε. Αλλά θα έκανα σαν να κάπνιζα. Θα έβγαινα για να σκεφτώ, να αρπάξω τρία λεπτά από το λαιμό, να ρουφήξω καθαρό αέρα.

Κάνει κρύο. Φυσάει. Αλλά τα βουνά δεν κουνιούνται. Η φύση δεν κουνιέται. Τα δενδράκια, τα θαμνάκια είναι όλα ακίνητα. Και δεν περνάνε άλλα αμάξια. Εγώ, ο δρόμος, ο ήλιος που δε φαίνεται.

Μπαίνω μέσα. Δεν χρειάζεται να ξαναρρωστήσω. Μπορώ να σκεφτώ και στο αμάξι μου. Αυτό έκανα. Κοιτούσα τα βουνά μετά στον καθρέφτη. Χάθηκα στις σκέψεις μου. Στα όσα είπαμε. Στα όσα δεν είπαμε. Στα όσα περάσαμε. Και στα όσα δε θα περάσουμε ποτέ. Αυτά είναι που ήταν πιο έντονα. Οι εικόνες των όσων είχα ηλιθίως πλάσει με το μυαλό μου και τις είχα σαν φωτογραφίες ή μικρά βιντεάκια: εδώ γελάει γιατί έπεσε κάνοντας πατινάζ, εδώ την πειράζω γιατί η στολή του σκι της κάνει μεγάλο κώλο, εδώ ποζάρουμε σεμνά στο φακό για μια φωτογραφία μπροστά από την εκκλησία αλλά από πίσω χουφτωνόμαστε. Χαζά πράγματα που κάνουν οι ερωτευμένοι.

Οι σκέψεις μου με φτάνουν μέχρι το Ελληνικό. Εκεί ανοίγω το ραδιόφωνο. Τελείωνε το Freedom του George Michael. Ένα τραγούδι που έχω συνδέσει στο μυαλό μου με όμορφες γυναίκες. Από το βίντεο κλιπ φυσικά.

Όταν είσαι ερωτευμένος, νιώθεις πως όλα τα τραγούδια είναι γραμμένα για σένα. Τα τραγουδάς και πορώνεσαι. Αν το πάρες ορθολογικά, το Freedom λέει για κάποιον που θέλει τη γκόμενα επί τόπου και δε θέλει έρωτες και σχέσεις. Τι σχέση έχω εγώ όπως είμαι τώρα με αυτόν;

Δεν ξέρω.

Αλλά γιατί ένιωσα την ανάγκη να ελευθερωθώ κι εγώ από κάτι που με βασανίζει; Και κάθε φορά που φώναζε ο George Michael, έκανα σαν Ιρακινός σε αμερικάνικη φυλακή, τσιτώνοντας την ένταση σε κάθε στίχο.

Freedom.
Freedom.
Freedom.

I don't want your freedom
I don't want to play around
I don't want nobody baby
Part time love just brings me down
I don't NEED your freedom
Girl, all I want right now is you

Και εκεί η ελευθερία μου τελειώνει με το Είστε συντονισμένοι στον 88,3 Village FM.

Απελευθερωμένοι όμως;