Μαθήματα Ζωής #4: Πίστη

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και η πίστη σε οποιαδήποτε θρησκεία ή άλλο μεταφυσικό γεγονός (φαντάσματα, μέντιουμ, ouija board) ουσιαστικά είναι μιας μορφής πίστη.

Ο συνδυασμός του ότι:

• ο εγκέφαλος μας δεν έχει τη νοητική δυνατότητα να αντιληφθεί το πώς μπορεί να είναι όταν αυτός πεθαίνει, με τον ίδιο τρόπο που δε μπορεί να αντιληφθεί διαστάσεις πέρα τις κλασικές τέσσερις: μήκος, πλάτος, ύψος, χρόνος
  
• έχουμε την ανάγκη να δώσουμε νόημα στην ύπαρξή μας (με τον ίδιο τρόπο που πάντα προσπαθούμε να βγάλουμε νόημα σε κάθε είδους patterns, γιατί απλά έτσι λειτουργούμε) και έτσι πιστεύουμε πως υπάρχει κάτι εκεί έξω στο οποίο μπορούμε πάντα να ελπίζουμε

γεννάει την ανάγκη για πίστη σε θρησκείες, πίστη σε ένα afterlife και ό,τι άλλο.

(Όλο αυτό ήταν μία πρόταση, ξαναδιαβάστε το αν νιώσετε την ανάγκη)

Προσωπικά, δεν πείθομαι, αλλά κατανοώ την ανάγκη των ανθρώπων να νιώσουν πως υπάρχει κάτι εκεί έξω που τους βοηθάει και το οποίο θα φέρουν πιο κοντά τους αν το προσωποιήσουν.

Αν σήμερα είμαι εγώ και ένα 10% του πληθυσμού της Γης είμαστε άθεοι, τότε με την πρόοδο της επιστήμης, αυτό αύριο θα είναι στο 20% και σύντομα θα είναι η πλειοψηφία. Όχι επειδή θα πειστούν άνθρωποι που πιστεύουν σε καποιο θεό (Τι; Να αλλαξοπιστίσουν και να πάνε στην κόλαση; Ποτέ!), αλλά γιατί οι νέοι άνθρωποι που γεννιούνται απλά θα πιστεύουν ολοένα και περισσότερο σε γεγονότα. 

Πρώτος θα είναι ο Χριστιανισμός, κυρίως λόγω υψηλού εκπαιδευτικού επιπέδου στην Ευρώπη σε συνδυασμό με την προοδευτικότητα των απόψεων. Άλλωστε γι αυτό και κάποιες χώρες έχουν πάνω από 20% αθεϊσμό. 

Άλλωστε, τα περισσότερα που κυρρήτει ο Χριστιανισμός είναι τόσο απαρχαιωμένα και προ πολλού ξεπερασμένα, πού ούτως ή άλλως υπάρχουν τόσα στοιχεία τα οποία δεν πιστεύουν οι Χριστιανοί, αλλά δυστυχώς για το Χριστιανισμό scripta manent, άρα θα δυσκολευτούν να αλλάξουν αυτό που λένε ότι πιστεύουνε μετά από κάποια χρόνια. 

Προσωπικά, αν ήμουν Χριστιανικός ηγέτης θα κοιτούσα να άλλαζα το πως πλασάρω το προϊόν μου υιοθετώντας κάποιες νέες ιδέες που κάνουν τη θρησκεία μου να ακούγεται λιγότερο «εκτός τόπου και χρόνου», όπως τα 12 σημεία του αιδεσιμότατου Prong, ο οποίος εκσυγχρονίζει τη θρησκεία λέγοντας πως τα περισσότερα από τα πράγματα που κυρρήτει απλά δεν υπάρχουν.

Πετάει λοιπόν τα περιττά παλιά έθιμα και κρατάει την ουσία: την ανάγκη για Πίστη σε κάτι. Και αυτό δε θα σταματήσει να υπάρχει ποτέ.

Αντίθετα,  βλέπω τις θρησκείες να πεθαίνουν και σύντομα (δηλ. σε κάποιο μικρό αριθμό γενεών από τη δική μας). Με τον ίδιο τρόπο που πέθαναν οι παλιές, κυρίως πολυθεϊστικές, θρησκείες και άνοιξαν το δρόμο για τις σημερινές μονοθεϊστικές θρησκείες, τώρα βλέπω αυτές να πεθαίνουν και να υιοθετεί ο κόσμος μια Πίστη με γνώμονα την επιστημονική γνώση και το πόσα μπορεί αυτή να φέρει.

Και αυτό, ναι, θα είναι πραγματικός Διαφωτισμός.