23.3.12

Books & Games

Αποφάσισα να χρησιμοποιώ περισσότερο το guest room στο σπίτι μου, με κάθε ευκαιρία.

Είναι ένας χώρος στον οποίο μπορώ να κάνω focus σε άλλα πράγματα. Έχει ένα μικρό καναπεδάκι-κρεβάτι ikea που έχει κοιμήσει φίλους που υπήρξαν ασθενείς, οδοιπόροι και ενίοτε αρκετά πιωμένοι για να γυρίσουν σπίτι τους.

Είναι πιο απομονωμένο από το υπόλοιπο σπίτι με ένα πολύ φωτεινό παράθυρο. Το φως του ήλιου πέφτει πάνω στα επιμελλώς ερριμέννα αντικείμενα που φιλοξενούνται στις άκρες του δωματίου. Η βιβλιοθήκη που είχα όταν ήμουν μαθητής έχει πάνω της αρκουδάκια, ψάθινα καπέλα, κορνίζες, πλαισιωμένα πόστερ, αξεσουάρ για οινόφιλους, παλιές συλλογές με σκονισμένα CDs. Και αρκετά παιχνίδια και βιβλία από τα τελευταία δέκα χρόνια.

Τα κοιτάζω και μου φέρνουν πισω αναμνήσεις. Ποιός μου έφερε το βιβλίο με τις σοκολατοσυνταγές και ποιός το coffe table book με τα καλύτερα ιδιωτικά νησιά απ' όλο τον κόσμο; Σε ποιόν δάνεισα εκείνο το CD που λείπει από τη συλλογή με τις μπαλάντες μετά το πάρτυ του '94; Γιατί τελικά δεν έγινα προγραμματιστής με τόσα τεχνικά βιβλία εδώ μέσα; Με ποιούς φίλους μαζευόμασταν για να παίξουμε Pictionary και ποιός ήταν καλύτερος στο Trivial Pursuit;

Σκεφτόμουν τόσα πολλά και ανθρώπους τους οποίους φυσικά ήθελα να έχω ακόμα στη ζωή μου, μόνο που για κάποιο λόγο, πολλές φορές λόγω της στιγμής, απλά χαλάρωσε τόσο πολύ ο δεσμός που μετά χάθηκε.

Και ενώ τότε ήταν η στιγμή αυτή που μπορούσε να επιβληθεί με τα επίμονα θέλω της, τώρα σοφότερος, βλέπω ότι έπρεπε να αντισταθώ στα καπρίτσια της. Αν μη τι άλλο να είμαι εκείνος που προσπάθησε να επικοινωνήσει τελευταίος. Εκείνος που έδωσε την ευκαιρία ακόμη μία φορά.

Κι αν κι εσύ είσαι στην άλλη άκρη μιας τέτοιας επικοινωνίας και μια Παρασκευή χαλαρώσεις καθώς βγάζεις τα παπούτσια ενώ προσπαθείς να αποφασίσεις μεταξύ εξόδου ή χαλαρής φόρμας στο σπίτι με ένα ποτήρι κρασί, είτε θα βρεις το χρόνο να αναθερμάνεις μια δική σου επαφή ή κάποια στιγμή απλά θα δεις κάτι που θα θυμίζει αμυδρά ένα φίλο από τα παλιά...

4 σχόλια:

serenata είπε...

Και μένα μου λείπουν φίλες/φίλοι...
Ξέρω πως ήμουν και γω η τελευταία που προσπάθησα να μη σταματήσει η επαφή...
Μου λείπουν όμως...και πονάει...

Fraulitsa είπε...

Εγώ δε μετανιώνω καθόλου για τέτοιες "φιλίες" που έχασα, γιατί όταν την άλλη, την έχω πάρει 5 φορές να βρεθούμε και μια είναι άρρωστη, μια έχει κοινωνική υποχρέωση με τον καλό της, μια "κατεβάζει τα χειμερινά" (ναι, μου το είπαν και αυτό...) ε μετά που βρήκα ένα παλιό πράγμα, τώρα που μετακομίζω, που μου την θύμιζε, το πέταξα, να μην γεμίζουμε και σαβούρες...Και δε το λέω με κακία, γιατί πραγματικά δεν μαλώσαμε, ούτε έγινε κάτι αντικειμενικά κακό που μας απομάκρυνε. Απλά ξαφνικά δε γούσταρε πλέον την παρέα μου ή δε της ήταν απαραίτητη, όπως τότε που ήταν μόνη. Ε, στο καλό να πάει και δε πονάω και καθόλου. Εγώ προσπάθησα και απο κει και πέρα προχωράω μπροστά. Αυτό να αισθάνεσαι και συ Serenata, φιλική συμβουλή.

serenata είπε...

@fraulitsa
Μακάρι να μπορούσα να πω και γω πως δεν αξίζουν...κι εμένα με έχουν γεμίσει φτηνές δικαιολογίες.
Κατά βάθος ξέρω πως όπως εγώ όταν θέλω πολύ να δω κάποιον τα καταφέρνω έτσι κι οι άλλες...αλλά...πάντα αυτό το αλλά...

Areth είπε...

Θυμήθηκα, με ασήμαντη αφορμή.
Πέρασα να πω ένα γεια. Διάβασα το ποστ στην κορυφή. Ξεροκατάπια.
Κατέβηκα λίγο παρακάτω, βρήκα αυτό.
Πιο παλιά γράφατε ακατάπαυστα.
Ένα γεια.
Να είστε καλά, monsieur.