Καφιστική Διαμαρτυρία

Κόσμος συγκεντρώνεται στο Σύνταγμα.

Τα επεισόδια στους δρόμους υπάρχουν μόνο για όσους βρίσκονται στο κέντρο των εξελίξεων. Για τους άλλους, είναι απλά επεισόδια μια νέας σειράς στην τηλεόραση.

Νέας είπα; Συγγνώμη λάθος. Η σειρά είναι παλιά και προβάλλεται σε επανάληψη.

Οι διαδηλωτές αυτή τη φορά θα κάνουν καθιστική διαμαρτυρία για να μην υπάρξει σύγκρουση, ώστε να μην φοβάται κι άλλος κόσμος να έρθει σε επόμενες διαμαρτυρίες.

Όση ώρα γίνεται αυτό, χιλιαπλάσιος κόσμος θα κάνει καφιστική διαμαρτυρία καθώς θα σκέφτεται τα δικά του προβλήματα.

«Να του ζητήσω αύξηση; Να τον καλέσω στο πάρτυ; Θα πάμε στη συναυλία; Λες να έμεινα έγκυος; Θέλω τον Τάκη αλλά είμαι με τον Σάκη. Ο γείτονας δε μ’ αφήνει να κοιμηθώ. Πώς θα τον κάνω να με θέλει; Να πάρω υβριδικό τώρα ή να περιμένω; Αν δε διαβάζει το κωλόπαιδο, πώς θα τον κάνω γιατρό που θέλω;»

Κάτι το οποίο είναι τόσο σημαντικό όσο η απελευθέρωση μας από τη μοντέρνα μορφή σκλαβιάς (λέμε με χρήμα), ποτέ δεν είναι άμεσο πρόβλημα για τους περισσότερους ανθρώπους. Κι αυτή η έλλειψη συγχρονισμού είναι ο λόγος που δεν λύνεται το πρόβλημα.

Το να εξεγερθούν εκατό, χίλοι και δέκα χιλιάδες σημαίνει πως υπάρχουν άλλα 12 εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν. Δώδεκα εκατομμύρια μυαλά που αυτή τη στιγμή βασανίζονται από κάτι άλλο.

Ή να στο πω απλά για να το καταλάβεις:

Όταν σου πει το απέναντι γκομενάκι που το χαλβαδιάζεις εδώ και δύο χρόνια να πάτε για καφέ, δε το αφήνεις για να πετάξεις πέτρες στους Αστυνομικούς. Κάνεις κι εσύ την καφιστική σου διαμαρτυρία με το γκομενάκι αγκαλιά, όσο πιο μακριά μπορείς από το κέντρο, και αφήνεις τους αγωνιστές να κάθονται στο τσιμέντο.

Καθιστική διαμαρτυρία έχει στις 7 στο Σύνταγμα.

Καφιστική διαμαρτυρία όμως έχει κάθε ώρα. Παντού!