Καφιστική Διαμαρτυρία

Κόσμος συγκεντρώνεται στο Σύνταγμα.

Τα επεισόδια στους δρόμους υπάρχουν μόνο για όσους βρίσκονται στο κέντρο των εξελίξεων. Για τους άλλους, είναι απλά επεισόδια μια νέας σειράς στην τηλεόραση.

Νέας είπα; Συγγνώμη λάθος. Η σειρά είναι παλιά και προβάλλεται σε επανάληψη.

Οι διαδηλωτές αυτή τη φορά θα κάνουν καθιστική διαμαρτυρία για να μην υπάρξει σύγκρουση, ώστε να μην φοβάται κι άλλος κόσμος να έρθει σε επόμενες διαμαρτυρίες.

Όση ώρα γίνεται αυτό, χιλιαπλάσιος κόσμος θα κάνει καφιστική διαμαρτυρία καθώς θα σκέφτεται τα δικά του προβλήματα.

«Να του ζητήσω αύξηση; Να τον καλέσω στο πάρτυ; Θα πάμε στη συναυλία; Λες να έμεινα έγκυος; Θέλω τον Τάκη αλλά είμαι με τον Σάκη. Ο γείτονας δε μ’ αφήνει να κοιμηθώ. Πώς θα τον κάνω να με θέλει; Να πάρω υβριδικό τώρα ή να περιμένω; Αν δε διαβάζει το κωλόπαιδο, πώς θα τον κάνω γιατρό που θέλω;»

Κάτι το οποίο είναι τόσο σημαντικό όσο η απελευθέρωση μας από τη μοντέρνα μορφή σκλαβιάς (λέμε με χρήμα), ποτέ δεν είναι άμεσο πρόβλημα για τους περισσότερους ανθρώπους. Κι αυτή η έλλειψη συγχρονισμού είναι ο λόγος που δεν λύνεται το πρόβλημα.

Το να εξεγερθούν εκατό, χίλοι και δέκα χιλιάδες σημαίνει πως υπάρχουν άλλα 12 εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν. Δώδεκα εκατομμύρια μυαλά που αυτή τη στιγμή βασανίζονται από κάτι άλλο.

Ή να στο πω απλά για να το καταλάβεις:

Όταν σου πει το απέναντι γκομενάκι που το χαλβαδιάζεις εδώ και δύο χρόνια να πάτε για καφέ, δε το αφήνεις για να πετάξεις πέτρες στους Αστυνομικούς. Κάνεις κι εσύ την καφιστική σου διαμαρτυρία με το γκομενάκι αγκαλιά, όσο πιο μακριά μπορείς από το κέντρο, και αφήνεις τους αγωνιστές να κάθονται στο τσιμέντο.

Καθιστική διαμαρτυρία έχει στις 7 στο Σύνταγμα.

Καφιστική διαμαρτυρία όμως έχει κάθε ώρα. Παντού!

Ιστορία Φαντασίας "Αλέξανδρος"

Κυριακή, 30 Νοεμβρίου 2008

Αγαπητέ μου blog-ο-αναγνώστη,

Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που μου έστειλες την ιστορίας φαντασίας "Αλέξανδρος", την οποία έγραψες.

Ο διαγωνισμός που είχα προκυρήξει αφορούσε καθαρά φανταστικά μυθιστορήματα αλλά λυπάμαι, δε μπορώ να δεχτώ και ιστορίες αρρωστημένης φαντασίας.

Ακόμα και οι πιο τραβηγμένες μυθοπλασίες έχουν σαν βάση τους κάποιες υπαρκτές και κοινά αποδεκτές αλήθειες πριν αρχίσει η πλοκή να υφαίνεται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη.

Η δική σου ιστορία, φίλε μου, δεν έχει καμία τέτοια λογική βάση και καμία δόση αληθοφάνειας ώστε να μπορεί ο μέσος αναγνώστης να ταυτιστεί με κάποιο από τα πρόσωπα της ιστορίας.

Κατ' αρχάς, μιλάς για ένα 15χρονο παιδί, έναν Αλέξανδρο, ο οποίος πυροβολήθηκε από έναν αστυνομικό χωρίς λόγο και αιτία.

Δηλαδή από το ξεκίνημά σου χάνεις το ενδιαφέρον του αναγνώστη παρουσιάζοντας κάποιον ανώνυμο αστυνομικό ο οποίος έπραξε ενάντια στο συμφέρον του κοινωνικού συνόλου αλλά και το δικό του.

Όπως καταλαβαίνεις, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Είναι γνωστό πως οι κακοί σε κάθε αφήγημα, μυθιστόρημα και ταινία πάντα δρουν προς το δικό τους συμφέρον και δεν είναι απλά κάποιοι θερμοκέφαλοι που κάποιος αναξιοκρατικός κρατικός μηχανισμός τους έκρινε ικανούς να μπορούν να φέρουν όπλο.

Λες μετά πως η Πολιτεία επιχείρησε να κουκουλώσει το θέμα λέγοντας πως η βολή του ανώνυμου θερμοκέφαλου αστυνομικού ήταν ευθεία και δεν ήρθε από εξοστρακισμό.

Κάτι τέτοιο θα ήταν προφανώς ανέφικτο ακόμα και για τις πιο ισχυρές Πολιτείες να το κουκουλώσουν αφού εμπλέκονται πάρα πολλές ανεξάρτητες υπηρεσίες, μεγάλο πλήθος κόσμου και αναρίθμητες μέθοδοι οι οποίες μπορούν να προδώσουν την πορεία μια σφαίρας (ιατροδικαστής, βαλλιστική έρευνα, ανάκριση μαρτύρων κλπ).

Στη συνέχεια όμως αυτό που έχεις κάνει στην ιστορία σου είναι πραγματικά ανήκουστο.

Γράφεις πως οι πολίτες μιας ολόκληρης χώρας οργανώθηκαν αυτοβούλως μεταδίδοντας το μήνυμα της διαμαρτυρίας τους στόμα με στόμα και βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Και σε αντίθεση με όποια άλλη πορεία έχει γνωρίσει η χώρα αυτή στο παρελθόν, η πορεία αυτή πήρε διαστάσεις μικρού εμφυλίου πολέμου, σπάζοντας βιτρίνες και βάζοντας φωτιά σε περιουσίες του ίδιου του λαού.

Και σε ερωτώ: Οι πολίτες αυτοί είναι οι ίδιοι που ανέχτηκαν τα μεγαλύτερα σκάνδαλα και κουκουλώματα ever; Είναι οι ίδιοι πολίτες που δεν ρίξανε την ίδια αυτή κυβέρνηση επί σκανδάλων (Βατοπεδίου και άλλων); Και τί έγινε; Πάθανε μια ξαφνική αλλαγή προσωπικότητας και τώρα εξεγερθήκανε ενώ πριν κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου;

Αυτά που λες, φίλε μου, απλά δεν γίνονται.

Δε μπορεί από τη μία να παρουσιάζεις την Αστυνομία ως μια ισχυρή και παντοδύναμη υπηρεσία της οποίας οι εκπρόσωποι (Ράμπο, όπως τους λες) να μπορούν να δολοφονήσουν εν ψυχρώ έναν πολίτη αλλά μετά να μη μπορούν να αποτρέψουν την καταστροφή καταστημάτων, γραφείων και αυτοκίνητων απλά συλλαμβάνοντας τα όποια ταραχοποιά στοιχεία.

Μα καλά, δεν καταλαβαίνεις πως δεν γίνεται οι ίδιοι οι δολοφόνοι μετά να δίστασαν απλά να συλλάβουν μερικούς που τόλμησαν να υψώσουν κεφάλι;

Επίσης αδυνατώ να καταλάβω πώς καταφέρνεις και δεν λογαριάζεις καθόλου το ρόλο της κυβέρνησης σε όλο το μαραθώνιο ξέφρενου γραπτού λόγου που μου έστειλες.

Θεωρείς πως μπορούν αυτές οι εξεγέρσεις να μαίνονται επί τριημέρου σε όλη την Ελλάδα και η κυβέρνηση να είναι άφαντη; Τα ΜΑΤ γιατί υπάρχουν; Για διακοσμητικούς λόγους;

Οποιοσδήποτε πρωθυπουργός οποιασδήποτε κυβέρνησης θα μπορούσε να καταλάβει το μέγεθος της καταστροφής και θα παραιτούνταν αμέσως, οδηγώντας το έθνος σε εκλογές.

Και έστω ότι δέχομαι, που δεν έχω κανένα λόγο να το κάνω, ότι ο πρωθυπουργός δεν είναι σοφός και ακόμα και ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται για το συμφέρον του λαού του ή την εικόνα της χώρας του στο εξωτερικό.

Θέλεις όμως να μου πεις πως κανένας από τους 151 βουλευτές αυτή της κυβέρνησης δεν είχε την αξιοπρέπεια να φύγει από το κόμμα του για να ρίξει την κυβέρνηση και να στεφθεί ο ίδιος εθνικός ήρωας;

Και τι είναι αυτοί οι υπαινιγμοί που αφήνεις λέγοντας πως η ίδια η Αστυνομία κρύβεται πίσω από κάποιες από τις καταστροφές προκειμένου να γυρίσει την κοινή γνώμη εναντίον του περιβάλλοντος του αθώου θύματός της; Γιατί η Αστυνομία να το κάνει αυτό και να αποξενώσει τόσο κόσμο; Δεν καταλαβαίνω πού το πας. Σε λίγο θα μου πεις ότι θα γλυτώσει και την ισόβια καταδίκη ο Ειδικός Φρουρός με αυτά τα μαγικά που περιγράφεις.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πως η πιο μεγάλη απογοήτευση απ' όλες ήταν πως θεωρείς το λαό χαζό, κατευθυνόμενο και αποχαυνωμένο γράφοντας έναν ανήκουστο επίλογο.

Λες πως σε λιγότερο από 10 μέρες, οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν ξεσηκωθεί και διαμαρτύρονταν ολημερίς και ολονυχθίς ξαφνικά ξέχασαν όλα όσα συνέβησαν σαν να έχουν προσβληθεί όλοι από έναν ιό μαζικής αμνησίας, και απλά κάνανε Χριστούγεννα με την οικογένειά τους, σφίγγοντας κι άλλο το ζωνάρι εν όψει της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης.

Και το γελοιότερο όλων είναι πως λέτε πως όταν τελικά έγιναν εκλογές, τις κέρδισε εύκολα πάλι ένα πολιτικό κόμμα από το οποίο ο ίδιος ο κόσμος που το ψήφισε περιμένει τα ίδια και χειρότερα σκάνδαλα.

Λυπάμαι, αλλά δυστυχώς δε μπορώ να δεχθώ μια τέτοια ιστορία γιατί είναι αρρωστημένη και παράλογη.

Σήμερα, στο τέλος του 2008 δε μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσε μια κοινωνία να μεταμορφωθεί έτσι όπως περιγράφεις ούτε στα επόμενα 1000 χρόνια.

Με εκτίμηση,

George Is Your Man