Να και κάτι ενδιαφέρον.
Και λέγοντας ενδιαφέρον, εννοώ ότι οι περισσότεροι θα χάσετε τον ενδιαφέρον σας μετά από τις πρώτες 6 παραγράφους επειδή η ιστορία δεν έχει ούτε γυναίκες, ούτε καφρίλες.
Στη Φινλανδία, λέει, τα πρόστιμα για παραβάσεις του ΚΟΚ είναι ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια του παραβάτη. Ακούγεται ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Αλλά πόσο δίκαιο είναι για όλους;
Ας πάρουμε ένα εύκολο και θεωρητικό παράδειγμα το οποίο τονίζει τις διαφορές εμφανέστατα.
Από τη μία έχουμε τον Mikko, γόνο πλούσιας οικογενείας με εργοστάσια στη Λαπωνία, που οδηγάει μια Bentley διετίας και οδηγεί τυπικά στον αυτοκινητόδρομο με ταχύτητα 150 km/h.
Και από την άλλη έχουμε τον Eric, ο οποίος εργάζεται με τον ελάχιστο μισθό σε ένα από τα εργοστάσια του Mikko (μην τον λυπάστε, οι μισθοί και η πρόνοια δε συγκρίνονται με την Ελλάδα), ο οποίος οδηγεί ένα σκουριασμένο Fiat 20ετίας και πηγαίνει με 130 km/h στον ίδιο αυτοκινητόδρομο.
Το εθνικό όριο ταχύτητας είναι 120 km/h και οι δύο οδηγοί οδηγούν με τις ίδιες συνθήκες καιρού. Ceteris paribus που λένε οι επιστήμονες.
Τώρα λοιπόν, το όριο ταχύτητας σε κάθε δρόμο υπάρχει για ένα και μόνο λόγο: την ασφάλεια. Η χαμηλή ταχύτητα δίνει την ευκαιρία στον οδηγό να επιβραδύνει για την αποφυγή ατυχήματος αλλά και για την ελαχιστοποίηση ζημιών και τραυματισμού σε περίπτωση ατυχήματος.
Φυσικά, ο λόγος που δεν θέλει το κράτος να γίνονται ατυχήματα είναι κυρίως για να μην βγαίνουν εκτός της παραγωγικής διαδικασίας όσοι εμπλέκονται ή σκοτώνονται σε αυτά. Αυτό σημαίνει για το κράτος οι τραυματισμένοι δεν προσφέρουν στην οικονομία αλλά και ότι κατά πάσα πιθανότητα αντλούν χρήματα από την κοινωνική τους ασφάλιση για περίθαλψη. Γι αυτό υπάρχουν τα πρόστιμα για να τιμωρούν όσοι δυνητικά πάνε να βλάψουν την οικονομία του κράτους άθελά τους.
Μέχρι εδώ καλά; Ωραία!
Ας πούμε λοιπόν τώρα κάτι το οποίο δε φαντάζει ιδιαίτερα τραβηγμένο. Η κοινή λογική λέει ότι η Bentley φρενάρει απείρως αποτελεσματικότερα και γρηγορότερα από το Fiat 20ετίας. Χωρίς τριξίματα, χωρίς κομμένα τιμόνια. Απλά φρενάρει.
Για να το βάλουμε με νούμερα λοιπόν, ας πούμε ότι η Bentley λοιπόν μπορεί να επιβραδύνει κατά 30km/h στο πρώτο δευτερόλεπτο, ενώ το Fiat επιβραδύνει κατά 10km/h στον ίδιο χρόνο.
Αυτό σημαίνει ότι και οι δύο οδηγοί μπορούν αν πατήσουν φρένο για ένα δευτερόλεπτο να επιβραδύνουν και οι δύο στα 120 km/h, ενώ μετά η Bentley θα σταματήσει πολύ πιο γρήγορα από το Fiat και σε πολύ μικρότερη απόσταση.
Φυσικά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες τους οποίους αξίζει να αναφέρουμε, όπως το ότι το Fiat χωρίς ABS μπορεί πολύ εύκολα να ξεφύγει από την πορεία του και να έχουμε παράπλευρες απώλειες.
Έρχεται λοιπόν ο νομοθέτης και λέει ότι ο Mikko με την Bentley πρέπει να πληρώσει πρόστιμο πολύ μεγαλύτερο από τον Eric γιατί οδηγούσε με ταχύτητα κατά πολύ ανώτερη από το όριο ταχύτητας αλλά και επειδή βγάζει περισσότερα λεφτά.
Στην πραγματικότητα όμως το αμάξι του Mikko είναι ασφαλέστερο και διαθέτει όχι μόνο καλύτερα φρένα αλλά και αρκετά συστήματα παθητικής ασφάλειας ώστε να αποτρέψει τον τραυματισμό του Mikko και των επιβατών του.
Πριν προλάβετε να κρίνετε τον Mikko σκεφτείτε πως επειδή πήγαινε με 150 δεν σημαίνει ότι ήταν αυτός που προκάλεσε το ατύχημα. Απλά αυτό δείχνει ότι έτσι θέλουμε να βλέπουμε τα πράγματα γιατί είμαστε πολλοί γρήγοροι στο να κρίνουμε καταστάσεις, όπως ας πούμε το κλασικό "τράκαρε γιατί έτρεχε", όταν τα περισσότερα τρακαρίσματα γίνονται με ταχύτητες πολύ κάτω 100 km/h.
Στην πραγματικότητα όμως ο Mikko είναι εκείνος που έχει λιγότερες πιθανότητες να προκαλέσει ατύχημα γιατί οδηγάει το αμάξι που σταματάει πιο εύκολα και έχει μεγαλύτερη παθητική ασφάλεια που σημαίνει μικρότερες πιθανότητες τραυματισμού.
Στην τελική, ο Mikko που έχει μικρότερη πιθανότητα να τραυματίσει αλλά και να τραυματιστεί, πολύ πιθανόν να έχει ιδιωτική ασφάλεια άρα να μην χρειαστεί να αντλήσει λεφτά από την κοινωνική ασφάλισή του για την περίθαλψή του.
Και έρχεται λοιπόν το κράτος και λέει στο Mikko ότι αυτός πρέπει να πληρώσει δυσανάλογα μεγαλύτερο πρόστιμο από τον Eric, εξετάζοντας αποκλειστικά ένα δεδομένο: τι λέει η φορολογική του δήλωση.
Λυπάμαι, αλλά όσο και αντιλαϊκιστής κι αν ακουστώ, και όσο κι αν δεν ανήκω στη συνομοταξία όσων κάνουν κόντρες στο δρόμο, αυτό είναι απλά άδικο.
Και αν νομίζετε πως το παράδειγμα ήταν θεωρητικό, πείτε τον στον κύριο που πλήρωσε €170.000 επειδή "έτρεχε" με 80 km/h.
Τα καλύτερα...
Επιτυχημένο Instagram Marketing
Πριν από 4 χρόνια
16 σχόλια:
Ρε φίλε, γύρισες για να με τρελάνεις; :)
Ίδιο παράδειγμα, αλλά αυτή την φορά ο Μίκκο και ο Ερικ οδηγούν το ίδιο αυτοκίνητο - όποιο θες, ένα κάπου στην μέση.
Το πρόστιμο είναι 300 ευρώ.
Ο Μίκκο θα το ξανακάνει, γιατί δεν έχει τιμωρηθεί, γιατί 100 ευρώ για αυτόν είναι πέντε δευτερόλεπτα δουλειάς.
Ο Ερικ θα διαλύσει τον προϋπολογισμό του μήνα του, γιατί για αυτόν δεν περισσεύουν.
Σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει ισότητα στην συμπεριφορά του κράτους, γιατί τον ένα απλώς τον ...χαιδεύει, και τον άλλον τον τσακίζει οικονομικά.
Αμα θες Ceteris paribus, να το κάνεις με όλες τις συνθήκες κοινές όχι να μου πετάς στον άλλο μία Bentley, και στον άλλο ένα Fiat :)
...Νομίζω; :)
Ο άχαρος ρόλος του προστίμου είναι δυστυχώς αυτός: να σε τσούξει για να το σκευτείς καλύτερα πριν κάνεις την πατάτα.
Με το καθεστώς του flat rate για όλους, είναι επόμενο αυτοί που "πείθονται" να είναι νομοταγείς, να είναι οι φτωχότεροι. Αυτοί που τα 'χουν μπορούν να τρέχουν όσο θέλουν, να παρκάρουν όπου να 'ναι και να περνάνε με οποιοδήποτε χρώμα.
Θα συμφωνήσω όμως μαζί σου στο γεγονός ότι το εισόδημα από μόνο του δεν είναι δίκαιο κριτήριο. Ανάλογα με την παράβαση, θα μπορούσαμε να λάβουμε υπ'όψη παράγοντες όπως:
χαρακτηριστικα του αυτοκινήτου (ABS, κλπ)
κατάσταση του αυτοκινήτου, παλαιότητα
εμπειρία του οδηγού, φυσική κατάσταση κ.α.
Όταν όμως έχουμε εδώ πρόστιμα που για κάποιους είναι το μισό τους μηνιάτικο και για άλλους ένα βράδυ στα μπουζούκια, κάτι φαίνεται να μην είναι σωστό.
Συμφωνώ πλήρως με τον αρκούδο. Έκανες μεγαλο λογικό σφάλμα εστιάζοντας στην "ασφάλεια" και όχι στο κίνητρο που σου παρέχει το πρόστιμο (ελλείψη παιδείας) να οδήγουμε με ασφάλεια (στο οποίο επιχηρηματολόγησε πολύ σωστά ο αρκουδος και ο Κεν).
Ουτως η άλλως η ποιότητα του αυτοκινήτου αποτελεί μόνο μια συνιστώσα για τον περιορισμό ατυχηματος. Έχει σημασία η ικανότητα του οδηγού, η εμπειρία του, η οξύνεια του, η προσήλωση του, η κούραση κοκ.
Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα γράψατε και οι τρεις, αλλά απλά διαφωνώ.
(Ναι, αρκούδε, γύρισα για να σε τρελλάνω και το ξέρεις ;))
Το να βασίζεις το πρόστιμο βάση του πόσα βγάζει ο άλλος είναι σαν να λες: Για να δω ποιοί είναι αυτοί που βγάζουν αρκετά και που ήδη συνεισφέρουν στο δημόσιο τόσο ώστε να ταΐσουν 10 ανέργους/αέργους; Ας πούμε ότι είναι οι Mikko του κόσμου.
Ωραία, αυτούς λοιπόν του Mikkoυς θα τους τιμωρήσω ΚΙ ΑΛΛΟ επειδή τολμάνε και βγάζουν λεφτά, τα οποία πληρώνουν σε μορφή φόρων στο κράτος.
Όταν το πρόστιμο έχει σαν βασική λογική την ασφάλεια στο δρόμο και ΟΧΙ το χαράτσωμα, τότε πρέπει να λαμβάνονται ΟΛΟΙ οι παράγοντες υπόψη (Ναι, Κεν και Ανώνυμε, και αυτοί που αναφέρετε).
Αλλιώς, what's next? ΦΠΑ ανάλογα με το εισόδημα του καθενός? Φαντάζομαι κατάσταση ταμείο του στο σούπερ-μαρκετ: "Α εσείς βγάζετε πολλά λεφτά, θα έχετε ΦΠΑ 29% αντί για 19%."
Και για να σας δείξω άλλο ένα τρόπο με τον οποίο το μεταβλητό πρόστιμο είναι άδικο: Οι super-rich έχουν σωφέρ. Αν ο σωφέρ τρέξει και τον πιάσει η κάμερα να πηγαίνει με 200, ποιός πληρώνει και ποιανού το εισόδημα λαμβάνεται υπόψη; Του σωφέρ ή του ιδιοκτήτη; Και πώς αποδεικνύεται ότι ο ιδιοκτήτης ήταν ή δεν ήταν μέσα ή αν είπε ή δεν είπε στο σωφέρ να πάει με 200;
Δύσκολα νομικά προβλήματα...
George εγώ συμμερίζομαι την άποψή σου αλλά θέλω να αντιπροτείνω κάτι που σε άλλες χώρες εφαρμόζεται εν μέρει. Αντί να θέτουμε το θέμα των προστίμων σε οικονομική βάση πιστεύω ότι είναι πολύ καλύτερο να μαθαίνουμε από αυτά που δείχνει η ίδια η ζωή.
Προσωπικά όποτε παρασύρομαι με το αυτοκίνητο (κάτι που πιστεύω όλοι κάποια στιγμή το κάνουμε) ρίχνω ο ίδιος πρόστιμο στον εαυτό μου την καταναγκαστική ενημέρωση για ατυχήματα που έχουν γίνει στους δρόμους. Όταν το κάνεις αυτό και διαβάσεις για 1-2 ώρες τα forums (π.χ. bloka.com) που τα περιγράφουν, το σοκ είναι τέτοιο ώστε πραγματικά την επόμενη φορά που βγαίνεις στο δρόμο είσαι άλλος οδηγός. Και φυσικά δεν μιλάω μόνο για ταχύτητα. Τα πράγματα που σκοτώνουν είναι πολύ περισσότερα και στο δρόμο πρέπει να αποδεχόμαστε τα λάθη των άλλων και όχι να τους βρίζουμε γιατί κανείς δεν θέλει να ζήσει τις συνέπιες ενός ατυχήματος.
Αντί λοιπόν να πετάμε πρόστιμα που δεν ξέρουμε που πηγαίνουν, καλύτερα θα ήταν το κράτος να μας ανάγκαζε να έρθουμε σε επαφή με ανθρώπους που έχασαν δικούς τους στο δρόμο (σίγουρα θα ήθελαν να μιλήσουν σε εμάς, άλλωστε αυτό είναι το μόνο ουσιαστικό που τους απομένει πολλές φορές), να μας έκαναν αναγκαστικά μαθήματα για τη σωστή συντήρηση του αυτοκινήτου και τέλος μαθήματα συμπεριφοράς ώστε να μάθουμε είμαστε ήρεμοι και ανεκτικοί με τους υπόλοιπους οδηγούς.
Με απλά λόγια, κάθε φορά που παρανομούμε να παίρνουμε ένα δυνατό μάθημα που θα το θυμόμαστε σε όλη μας τη ζωή. Το πρόστιμο όσο μεγάλο κι αν είναι δεν θα το θυμόμαστε για το σωστό λόγο.
Τι είπες τώρα! Αποκάλυψη, πραγματικά!
Αν και σιγά μην επιλέξει το κράτος να μην τα παίρνει...
Δεν είναι απαραίτητο ότι δεν θα τα παίρνει... Τη στιγμή που σκοτώνονται περισσότερο νέοι παρά συνταξιούχοι σημαίνει ότι η χώρα χάνει το εργατικό δυναμικό της στους δρόμους. Το κόστος από κάτι τέτοιο είναι τεράστιο και είναι μηδαμινό μπροστά στο κόστος των προστίμων. Ένας νέος φορολογούμενος έχει πολλά χρόνια μπροστά του κατά τα οποία θα δουλεύει έχοντας το κράτος ως συναίτερο, πληρώνοντας δηλαδή τους φόρους του. Ακόμα και αυστηρά οικονομικά να το δεις το κράτος θα βγει κερδισμένο.
Ok, αυτό που είπε ο Γιάννης είναι σωστό - αλλά ανεξάρτητο για τον λόγο τον οποίο διαμαρτύρομαι:
Διαμαρτύρομαι κύριε Τζόρτζ μου, διαμαρτύρομαι!
Διότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα, αλλά μοιάζεις να έχεις παντιέρα ρόσσα μην τυχόν τα φάνε απο τους "πλούσιους".
Ενώ δεν είναι αυτό το θέμα μου: Η ερώτηση είναι η εξής:
αντιλαμβάνεσαι οτι για τον Ωνάση (αν μου βάζεις bentley και fiat, μαγκιά μου να σου βάλω τον Ωνάση) αντιλαμβάνεσαι λοιπόν οτι για τον Ωνάση το πρόστιμο είναι μηδαμινό; Αντιλαμβάνεσαι οτι αυτό δεν οδηγεί σε κανέναν απολύτως αποτρεπτικό παράγοντα; Αντιλαμβάνεσαι οτι αν μείνουμε στο οικονομικό πρόστιμο, ο Ωνάσης ΑΝΤΕΧΕΙ να κάνει 100 παραβάσεις τον μήνα;
Απλά και ξάστερα: αντέχει οικονομικά. Δεν θα είναι παράνομος, απλώς θα αντέχει. Θα το κάνει, και θα πηγαίνει κάθε πρώτη του μηνός, ωραία - ωραία, να πληρώνει 10.000 ευρώ. Αντέχει.
Στην αρχική κουβέντα έκανες λόγο για ποιότητα αυτοκινήτου, και αν έμενες εκεί θα ήμουν διατεθειμένος να συμφωνήσω οτι η ποιότητα (ηλικία, ασφάλεια, κλπ) του αυτοκινήτου θα έπρεπε να παίζει ρόλο στην επιβολή μερικών προστίμων (αν περάσεις με κόκκινο να χέσω και τα abs σου και όλα) - αλλά το παιχνίδι είναι διαφορετικό:
Μιλάς ξεκάθαρα για ρατσισμό κοινωνικής τάξης.
Ε, ρε φίλε, αν μείνεις σε αυτήν την κουβέντα, τότε να μην πληρώνουμε φόρους επι τοις εκατό του εισοδήματός μας - να πληρώνουμε ένα φιξ ποσό (πέντε, δέκα εκατομμύρια ο καθένας) να γελάσουμε.
Το να τιμωρείται ο κάθε ένας ανάλογα με την οικονομική του κατάσταση δεν είναι (για την δική μου μεριά, έτσι; που είμαι στους 'φτωχούς') φαινόμενο ρατσισμού - είναι φαινόμενο δικαιοσύνης.
Στον "φτωχό" θα του λείψουν τα εκατό ευρώ, όσο του "πλουσίου" τα χίλια.
Βέβαια ίσως ο Γιάννης έχει περισσότερο δίκιο και απο τους δυό μας: αν τα πρόστιμα δεν είναι οικονομικά, ίσως η δικαιοσύνη να αποδίδεται καλύτερα...
Υ.Γ.: Το ξέρω φιλαράκι, το ξέρω.
Η "πειθώ" του κράτους απέναντι στους πολίτες στηρίζεται στο φόβο, στην απειλή της τιμωρίας: "μην κλέβεις γιατί θα πας φυλακή", "μην παρανομείς γιατί θα πληρώσεις πρόστιμο".
Πέρα απ' το αν είναι σωστή αυτή η βάση λειτουργίας του κράτους στην επιβολή των νόμων, και αν θα ήταν εφικτή μια διαφορετική λύση, πρέπει να δούμε πως αυτή η μέθοδος της τιμωρίας/του προστίμου θα είναι αποτελεσματική.
Υποτίθεται (υποτίθεται), ότι το κράτος δεν έχει τα πρόστιμα για να εισπράξει κανένα φράγκο, αλλά για να "συνετίσει", να "πείσει" του πολίτες να μην παρανομήσουν. Και σ' αυτή την περίπτωση, το τίμημα που χρειάζεται να πληρώσει ο Ερικ για να πειστεί, είναι πολύ διαφορετικό απ' αυτό του Μίκκο.
Επίσης ο ΦΠΑ που ανέφερες δεν έχει τη φήμη πολύ δίκαιου φόρου.
Δεν είμαι σίγουρος για την χώρα (είτε στην Λετονία είτε στην Λιθουανία) ξεκίνησαν να εφαρμόζουν ένα νεό μέτρο πρόληψης των τροχαίων ατυχημάτων: σε παραβάσεις που θέτουν σε κίνδυνο ζωές, ο παραβάτης υποχρεώνεται να υπογράφει ότι γίνεται εθελοντης δωρητής οργάνων....στις ειδήσεις είπαν ότι ήταν πολύ αποτελεσματικό μέτρο.
Άδικο ε;
Άδικο όμως είναι τότε όλο το σύστημα προστίμων γιατί όσοι βγάζουν αρκετά χρήματα μπορούν άνετα να θεωρήσουν τα πρόστιμα "έξοδα παράστασης" και ο νόμος ωθεί στο "βγάλε φράγκα να παρανομείς άνετα".
Ενώ αν ξέρεις ότι όσο περισσότερα βγάζεις, τόσο περισσότερα θα πληρώνεις, άρα πάντα θα σε καίει το πρόστιμο, τότε μάλλον θα αρχίσεις να αναρωτιέσαι τη λογική των περιορισμών και α τους αποδέχεσαι πιο εύκολα αντί να ψάχνεις τρόπους να μένεις στο απυρόβλητο.
Απόλυτα δίκαιο, αν λάβεις υπ' όψη σου πως θεωρητικά, όντας πλούσιος, έχεις καλύτερη παιδεία και άρα θα έπρεπε να αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το νόημα της προστασίας του συνόλου...
Δεν είναι σαφές αν το μήνυμα είναι ότι θα ήταν σκόπιμη μια καλύτερη παραμετροποίηση των προστίμων, λαμβάνοντας υπ 'οψη και άλλους παράγοντες εκτός από το εισόδημα ή αν δε θα έπρεπε να λαμβάνεται καθόλου υπ' όψη το εισόδημα. Η δεύτερη ερμηνεία, οδηγεί ευθέως στην αποδοχή της άποψης πως οι παραβάσεις θα πρέπει να επιτρέπονται μόνο σε όσους έχουν τη δυνατότητα οικονομικά να τις κάνουν.
Η πρώτη είναι συζητήσιμη αλλά το θέμα πάει μακριά. Ποιές άλλες παράμετροι θα έπρεπε να λαμβάνονται υπ' όψη στην περίπτωση αυτή; Που ακριβώς θα βάλουμε τα όρια; Και με ποιά κριτήρια θα διαφορίσουμε ανάμεσα στα δικαιώματα πλέον όχι του οδηγού αλλά του ίδιου του αυτοκινήτου ανάλογα με το πόσο εξελιγμένο είναι όσον αφορά την ασφάλεια;
Η πραγματικότητα δε μπορεί να χωρέσει πάντα στους νόμους αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι δίχως νόημα αυτοί να συνιστούν μια όσο το δυνατό πρακτικότερη αφαίρεση αυτής προκειμένου να διευθετούνται με τον πρακτικότερο και κατά το δυνατόν δικαιότερο τρόπο τα προβλήματα των παραβάσεων.
Τελικα τι θελουμε; Το κρατος να τιμωρει η να εκπαιδευει;
Πιστευω οτι ειναι υποχρεωση του κρατους να εκπαιδευει. Αλλα *πριν* την παραβαση, οχι μετα. Στην παιδεια υπαρχουν ορισμενα ορια και ο παραβατης τα εχει συνειδητα υπερβει. Οταν δλδ. βλεπεις 10 ταμπελες με οριο ταχυτητας 50, προσοχη σχολειο, παιδακια κλπ. και εσυ γκαζωνεις με 120 για να κανεις μοστρα στην γκομενα, τοτε θα ηταν *ολεθριο* να προσπαθει το κρατος να σε εκπαιδευσει. Την στιγμη που καταπατας τον νομο χρειαζεται τιμωρια, οχι εκπαιδευση.
Απο εκει και μετα μπαινει το ερωτημα, ποιος ειναι ο "δικαιος" νομος και ποια ειναι η "δικαιη" τιμωρια. Τα κρατη κανουν οτι μπορουν - με εξαιρεση την Ελλαδαρα, οπου οι νομοι εχουν απλα διακοσμητικο χαρακτηρα.
Στην Ιταλια π.χ. υπαρχουν διαφορετικα ορια αναλογα με τον κυβισμο. Ειναι λογικο και πιστοποιει το παραδειγμα της Μπεντλευ με το Φιατ.
Και δεν υπαρχουν μονο χρηματικες ποινες. Η αφαιρεση διπλωματος τσουζει το ιδιο για ολους. Στις σοβαρες παραβασεις το κρατος χρησιμοποιει ενα κραμα ποινων, διπλωμα, προστιμο, ασφαλιστρα κ.α.
Γιατί το βλέπεις σαν παραμετροποίηση; Αντί να θεωρούμε δίκαιη την απόλυτη τιμή, μπορούμε να θεωρήσουμε δίκαιη την σταθερή ποσοστιαία τιμή επί της φορολογικής δήλωσης!
Και στην ουσία, επειδή το χρήμα είναι αντίτιμο και όχι (δίκαιη και σταθερή) μονάδα μέτρησης, η ποσοστιαία τιμή είναι όντως πιό δίκαιη.
Επέστρεψες επιτέλους κι άρχισα να ανησυχώ με τη συγγραφική σου τεμπελιά :-)
ile m, poly oraia ola.. alla to prostimo einai ayto poy plhroneis gt ekanes mia parabash k teimoreisai, opos eipe k kapoios allos, dn einai to idio na timoriseis ena moro k enan 30arh me thn idia timoria... dn timoreis ton mikko nomizo ton eipes me mia timoria poy dn toy epiferei kamia epiptosh...toys timoreis k toys 2 me bash to poso tha toys ponesei... dn mapino kan sthn psyxologia ton 2(exo lefta k kano oti goystaro, eimai ftoxos k prpei na plhrono ligotera..) apla h isothta dn exei na kanei me apolytoys arithmoys alla me pososta...
10% toy typoy me to fiat einai nomizo 75 eno toy bentkey einai 3000... ara ayto einai isothta... k oi dyo to idio pososto...
Δημοσίευση σχολίου