Ένας Τροτσκιστής στο Μιλάνο

Χαζεύουμε με τον Δημήτρη στην τηλεόραση. Μία φορά τον έχω ξαναδεί, αλλά έτυχε απόψε να επιδιδόμαστε σε ανελέητο ζάπινγκ στον καναπέ μου.

Ειδήσεις στο Mega με τον Σωτήρη Δανέζη. Θυμάμαι ότι αύριο Τρίτη προβάλλεται η εκπομπή του Εμπόλεμη Ζώνη, ‘Δύο ονόματα για μία δικτατορία’, που θέλω να δω. Το λέω στον Δημήτρη.

«Τι θέμα έχει;»
«Βουδιστές μοναχοί, διαδηλώσεις, νεκροί και τέτοια.»
«Α. Καλά για τους Βουδιστές μοναχούς δεν μπορώ να πω ότι συγκινούμαι.»

Τον κοιτάω εμβρόντητος. Δεν λέω τίποτε για να δω τι άλλο θα πει.

Πίνει λίγο κρασάκι από το ποτήρι κάτω από το βλέμμα μου και συνεχίζει:

«Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού», συνεχίζει, «οπότε κάθε μορφή της πρέπει να εξαλειφθεί.»

«Δηλαδή, για παράδειγμα, πιστεύεις ότι ο Μάο έκανε καλά που ήταν τόσο βάρβαρος με το Θιβέτ;»

«Εντάξει, ίσως να ήταν λίγο υπερβολικός, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Όπως και στη Ρωσία που κρεμούσαν τους παπάδες από τα δέντρα - καλά τους κάνανε!»

Φαντάζομαι ράσα και γενειάδες να ανεμίζουν κάτω από τα φύλλα των δέντρων.

«Είσαι Μαοιστής;»

«Όχι φυσικά! Είμαι τροτσκιστής!», μου λέει περήφανα.

Κουνάω το κεφάλι μου με φαινομενική κατανόηση και άκρατο ενδιαφέρον, καθώς στην πραγματικότητα αναρωτιέμαι πώς επιβιώνει ο Τροτσκισμός στις μέρες μας έξω από εγκυκλοπαίδιες και βιβλία ιστορίας.

«Βάλε λίγο Fashion TV», μου λέει. «Η μόνη μαλακία με το Fashion TV είναι ότι βγαίνω μετά στο δρόμο και ξενερώνω.»

«Γιατί;»

«Γιατί οι γυναίκες που βλέπω σ’ αυτή την κωλοπόλη μου χαλάνε την αισθητική. Θα πάω στο Μιλάνο να ζήσω να βλέπω τέτοιες γυναικάρες κάθε μέρα.»

Κι εκεί ξαφνικά φαντάζομαι τα ίδια δέντρα με πριν. Μαζί τους παπάδες κρέμονται οι κοπέλες της διπλανής πόρτας.

Σπάνια πια κάνω διάλογο. Κακώς ίσως. Αλλά μερικές φορές απλά δεν έχει νόημα.

Τον αφήνω να χαζεύει τις μοντέλες και έρχομαι στον υπολογιστή να σημειώσω να ποστάρω το διάλογο, γιατί από μνήμη χρυσόψαρο.

Βάζοντας τις λέξεις στο χαρτί, χαμογελάω γιατί θυμάμαι μια πολιτικοποιημένη φίλη μου που μου είχε πει ότι οι τροτσκιστές δεν είναι καλοί στο κρεβάτι επειδή κρατάνε όλοι την ενέργειά τους για την επανάσταση. Κάτι θα ήξερε.