D&G

Είναι θέμα αρχής. Δεν μένω πιστός σε μία μάρκα γιατί πιστεύω ότι αν δεν ψάξεις δεξιά κι αριστερά, δε μπορείς να βρεις αυτό που πραγματικά θέλεις και σε καλύπτει. Δηλαδή γιατί να πάρω το τάδε κρεμοσάπουνο και να μην πάρω σήμερα αυτό και αύριο το άλλο; (την απάντηση την ξέρω, λέγεται psycological shortcut και είναι η τεχνική στην οποια βασίζονται οι μαρκετίστες για να σε κάνουν να αγαπήσεις μια μάρκα και να μην αγοράζεις άλλη). Έχοντας όμως εντρυφύσει στην τέχνη της δημιουργίας μιας μάρκας, το branding, είμαι προσωπικά πολέμιός του (και την ίδια στιγμή και μεγάλο θύμα του, αφού αυτά τα δύο πάνε πακέτο).

Παίρνω το θέμα άρωμα γιατί με απασχολούσε. Από τότε που με θυμάμαι είχα πάντα πολλά αρώματα. Τα δικά μου αγαπημένα ήταν τα Calvin Klein, από την One και την Be μέχρι την Contradiction.

Πέρασαν διάφορα από πάνω μου, κάτι παροδικές μόδες με αρώματα που "θα φορεθούν φέτος το χειμώνα" ή που η κάθε γκόμενα πλασαριζε στον Χόντο και στην Υβόννη αλλά τελικά η μέθοδος του trial & error και η άποψη των 9 στις 10 γυναίκες συμφωνούσε πως το καλύτερο άρωμα είναι σαφώς το D&G. Και λέγοντας D&G εννοώ φυσικά το Pour Homme, δε νομίζω ότι έχω δει τα άλλα σε κάνα ράφι στην Ελλάδα.

Γιατί; Δεν ξέρω. Προσωπικά μου φαίνεται λίγο βαρύ. Και όταν έμαθα (γιατί από μύτη πάω χάλια) ότι είναι βασισμένο στο λεμόνι χαλάστηκα περισσότερο. Αλλά έχοντας μύτη που το μόνο που κάνει είναι να ρίχνει σκιά στο πρόσωπό μου, δε θα έπρεπε να έχω δικαίωμα γνώμης. Οπότε ακούω τους ειδικούς.

Άλλωστε, μη λέμε μαλακίες, η όλη βιομηχανία της μόδας δεν είναι για να τη φοράς και να σ' αρέσει αλλά για να τη φοράς και να αρέσεις.

Μπορεί να περιέχει μυστήριες ουσίες, οιστρογόνα και άλλα τέτοια μυστήρια που ξυπνάει τις αισθήσεις τους. Πάντως όλες είχαν να λένε πως τους θυμίζει τον τάδε γκόμενο, την τάδε εμπειρία, το τάδε ταξίδι.

Οπότε κατοχυρώθηκε μετά από πολλές αλλαξοκωλιές (αρωμάτων). Άν θέλετε να μου πάρετε άρωμα, προτιμήστε το D&G, ναι; :)