Φτιάξτε έναν Καραμανλή όπως τον θέλετε εσείς:
http://www.betsis.net/extras/karamanlis/index.html
Τα καλύτερα...
Επιτυχημένο Instagram Marketing
Πριν από 4 χρόνια
29.9.05
28.9.05
Ζητείται απόφοιτη τουριστικών - Θεσσαλονίκη
Φίλος ζητάει:
Απόφοιτο (γυναίκα) τουριστικής σχολής στη Θεσσαλονίκη. Ηλικία μεταξύ 25 και 33. Με 2 γλώσσες, κατά προτίμηση. Και να ξέρει τι είναι αυτά τα γκομπιούτερζ.
Email me.
Απόφοιτο (γυναίκα) τουριστικής σχολής στη Θεσσαλονίκη. Ηλικία μεταξύ 25 και 33. Με 2 γλώσσες, κατά προτίμηση. Και να ξέρει τι είναι αυτά τα γκομπιούτερζ.
Email me.
27.9.05
Πελαργός
Είναι ένας πελαργός και κουβαλάει ένα γέροντα 80 χρονών.
Κάποια στιγμή γυρνάει ο γέροντας και λέει στον πελαργό:
"Έλα μαλάκα, παραδέξου ότι χαθήκαμε"
Κάποια στιγμή γυρνάει ο γέροντας και λέει στον πελαργό:
"Έλα μαλάκα, παραδέξου ότι χαθήκαμε"
Hardware problems: Ανεμιστηράκια
Ρε παιδιά, αυτός ο ζούπερ-κομπιούτορας που έχω κάνει τρελλό θόρυβο. Δεν ξέρω πόσα ανεμιστήρια έχει συνολικά (υποψιάζομαι 3: τροφοδοτικό, επεξεργαστή και tower στο πλάι) αλλά κάνει τρελλό θόρυβο. Ο υπολογιστής συναρμολόγήθηκε από το Πλαίσιο.
Τι εναλλακτικές έχω; Κάτι είχα δει για ένα cooling σύστημα που πριν από κάνα χρόνο έκανε περί τα 200 ευρώ. Αξίζει;
Έχω την εντύπωση πως αυτό το συνεχές βρρρρρρρρ μου προκαλεί πονοκεφάλους...
Τι εναλλακτικές έχω; Κάτι είχα δει για ένα cooling σύστημα που πριν από κάνα χρόνο έκανε περί τα 200 ευρώ. Αξίζει;
Έχω την εντύπωση πως αυτό το συνεχές βρρρρρρρρ μου προκαλεί πονοκεφάλους...
26.9.05
Εβραίοι
Είπαμε είμαι ανιστόρητος, αλλά εξηγείστε μου κάτι.
Γιατί δεν πάμε τους Εβραίους;
Έχω ακούσει χίλια δύο αλλά δεν τα κατάλαβα. Δεν είμαι υπέρ τους, αλλά ούτε και κατά τους, επειδή πολύ απλά κανείς δε μου έχει δώσει λόγο να πάρω θέση, αλλά ούτε και με έχει πείσει.
Όχι ότι καίγομαι να πάρω, αλλά είναι ένα από τα θέματα τα οποία θέλω να λύσω μέχρι να γίνω -ας πούμε- πενήντα.
Γι αυτό προς το παρόν, απλά θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου και θα απαντήσω στα όσα άσχημα άκουσα για τους Εβραίους, γιατί δεν τα πιάνω.
Άκουσα ας πούμε ότι αυτοί είναι πίσω απ' όλα. Αλλά και πάλι, κάποιος δεν πρέπει να είναι πίσω απ' όλα; Αν ήταν οι Ισπανοί δε θα τους κατηγορούσαμε;
Άκουσα ότι αυτοί έχουν λεφτά. Αλλά κι εμείς γι αυτό δε μοχθούμε καθημερινά; Γιατί λοιπόν αυτός που τα καταφέρνει να είναι καταδικαστέος;
Άκουσα, τέλος, πως αυτοί έχουν κάνει πλάνο (κάτι για κάποιους Σοφούς της Σιών;) για το πώς θα μοιραστεί ο κόσμος και ότι αυτοί θα είναι κυριάρχοι. Και; Όλοι δεν προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για τον εαυτό μας; Γιατί αυτοί να διαφέρουν; Ή ακόμα-ακόμα, γιατί αυτοί που έκαναν αυτό το σχέδιο (πριν 100+ χρόνια) μπορούν να το υλοποιήσουν κι αν το κάνουμε κι εμείς σημερα δε μπορούμε;
Δηλαδή στην τελική ρε πούστη μου, αν τα έχουμε μαζί τους επειδή είναι πιο μάγκες ή κάνουν κάτι καλύτερο από εμάς δε θα έπρεπε να προσπαθούμε να μάθουμε από αυτούς;
Και για όποιον ενδιαφέρεται να το κάνει εδώ ιστορική αναδρομή για να ενημερώσει εμάς τους αδαείς, παρακαλείται να δώσει links σε κοινώς αποδεκτές πηγές στο Internet.
Γιατί δεν πάμε τους Εβραίους;
Έχω ακούσει χίλια δύο αλλά δεν τα κατάλαβα. Δεν είμαι υπέρ τους, αλλά ούτε και κατά τους, επειδή πολύ απλά κανείς δε μου έχει δώσει λόγο να πάρω θέση, αλλά ούτε και με έχει πείσει.
Όχι ότι καίγομαι να πάρω, αλλά είναι ένα από τα θέματα τα οποία θέλω να λύσω μέχρι να γίνω -ας πούμε- πενήντα.
Γι αυτό προς το παρόν, απλά θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου και θα απαντήσω στα όσα άσχημα άκουσα για τους Εβραίους, γιατί δεν τα πιάνω.
Άκουσα ας πούμε ότι αυτοί είναι πίσω απ' όλα. Αλλά και πάλι, κάποιος δεν πρέπει να είναι πίσω απ' όλα; Αν ήταν οι Ισπανοί δε θα τους κατηγορούσαμε;
Άκουσα ότι αυτοί έχουν λεφτά. Αλλά κι εμείς γι αυτό δε μοχθούμε καθημερινά; Γιατί λοιπόν αυτός που τα καταφέρνει να είναι καταδικαστέος;
Άκουσα, τέλος, πως αυτοί έχουν κάνει πλάνο (κάτι για κάποιους Σοφούς της Σιών;) για το πώς θα μοιραστεί ο κόσμος και ότι αυτοί θα είναι κυριάρχοι. Και; Όλοι δεν προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για τον εαυτό μας; Γιατί αυτοί να διαφέρουν; Ή ακόμα-ακόμα, γιατί αυτοί που έκαναν αυτό το σχέδιο (πριν 100+ χρόνια) μπορούν να το υλοποιήσουν κι αν το κάνουμε κι εμείς σημερα δε μπορούμε;
Δηλαδή στην τελική ρε πούστη μου, αν τα έχουμε μαζί τους επειδή είναι πιο μάγκες ή κάνουν κάτι καλύτερο από εμάς δε θα έπρεπε να προσπαθούμε να μάθουμε από αυτούς;
Και για όποιον ενδιαφέρεται να το κάνει εδώ ιστορική αναδρομή για να ενημερώσει εμάς τους αδαείς, παρακαλείται να δώσει links σε κοινώς αποδεκτές πηγές στο Internet.
Κι ο Έλληνας;
Ένας Έλληνας έχει μαζέψει τους αλλοδαπούς φίλους του και μοιράζονται ανέκδοτα. Οι φίλοι του όμως έχουν συνεννοηθεί και όλα τα ανέκδοτα κάνουν πλάκα στον Έλληνα. Λέει μια κρυάδα ο Γάλλος, λέει άλλη μια ο Ρώσος, λέει άλλη μια ο Ιταλός, λέει άλλη μια ο Τούρκος. Το είχαν παρακάνει.
Φτάνει επιτέλους η σειρά του Έλληνα. "Ήτανε μια φορά ένας Ιταλός, ένας Τούρκος, ένας Ρώσος κι ένας Γάλλος..." τους λέει.
"Και ο Έλληνας που είναι;" ρωτάνε οι άλλοι, συνηθισμένοι σε αυτής της κατηγορίας τα ανέκδοτα.
...
"Τελικό!"
Το γοργόν και χάριν έχει
Τρέχεις με 150χλμ./ώρα σε δρόμο με ανώτατο όριο 80χλμ/ώρα και σε πιάνει το ραντάρ;
Κανένα πρόβλημα!
Πας στο δικαστήριο και καταγγέλλεις τη σκευωρία, διότι:
Ποιος τα λέει αυτά; Μα το Βούλευμα Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών!
Χαρείτε το.....
ΣυμβΠλημΑθ 2485/2004 (Βουλ.) [ΝοΒ 2005, σ. 561]
Περίληψη: Οδική κυκλοφορία. Εφόσον δεν συνάγεται μετά βεβαιότητος ασφαλής χρονομέτρηση της ταχύτητας του οχήματος δεν πρέπει να γίνει κατηγορία για υπερβολική ταχύτητα.
Με το βούλευμα αυτό έγινε δεκτή η ακόλουθη πρόταση του Αντεισαγγελέα Πλημμελειοδικών κ. Ι. Σακκά:
Η ποινική δίωξη ασκήθηκε εξ αφορμής της 3 Οκτωβρίου 2002 έκθεσης προφορικής μήνυσης του αστυφύλακα Π.Μ.** της Τροχαίας Κορίνθου, σύμφωνα με την οποίαν κατεμήνυσε τον Η.Β.** του Κ.**, δικηγόρο A.**, διότι κατέλαβε αυτόν στην Κ.** την 1η Οκτωβρίου 2002 και περί ώρα 18:27, στο 730 χιλιόμετρο της νέας Εθνικής Οδού Α.-Π.** (ΝΕΟΑ-Π), να οδηγεί το υπ αριθ. ** ΙΧΕ αυτοκίνητό του με ταχύτητα 149 χιλιόμετρα/ώρα, αντί του ανωτάτου επιτρεπτού και με πινακίδα καθοριζόμενου ορίου των 80χλμ./ώρα, χρομετρηθέντα με συσκευή RADARS, κατά παράβαση του άρθρου 20 του ΚΟΚ.
Διενεργήθηκε προανάκριση και ο κατηγορούμενος απολογήθηκε.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 20 § 12 εδ. γ' του ν. 2696/1999 (Κ.Ο.Κ.), ορίζεται ότι για την υπέρβαση του ανώτατου ορίου ταχύτητας πάνω από 40χλμ./ώρα, ως και για κίνηση οχημάτων στους αυτοκινητόδρομους με ταχύτητα πάνω από 140χλμ./ώρα, στις οδούς ταχείας κυκλοφορίας πάνω από 130χλμ/ώρα και στο υπόλοιπο οδικό δίκτυο με ταχύτητα πάνω από 120χλμ./ώρα, επιβάλλεται χρηματική ποινή τουλάχιστον 50.000 δραχμών, και επί τόπου αφαίρεση της άδειας οδήγησης και των στοιχείων κυκλοφορίας οχήματος από αυτόν που βεβαιώνει την παράβαση, για 30 ημέρες.
Κατά τις διατάξεις των εδ. α' και β' της ιδίας παραγράφου του ως άνω άρθρου σε περίπτωση υπέρβασης του ανώτατου ορίου ταχύτητας κάτω όμως από 40χλμ/ώρα, επιβάλλεται πρόστιμο και η παράβαση αποτελεί πταίσμα.
Σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 11 του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι ο έλεγχος της ταχύτητας των οδικών οχημάτων μπορεί να γίνεται από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές και με ειδικές συσκευές.
Με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Δημόσιας Τάξης και Μεταφορών και Επικοινωνιών καθορίζονται οι τεχνικές προδιαγραφές των ειδικών αυτών συσκευών ως και κάθε άλλη λεπτομέρεια αναγκαία για την εφαρμογή της διάταξης αυτής. Σύμφωνα δε με τις διατάξεις του άρθρου 9 § 5 του π.δ. 287/11.9.2001 (ΦΕΚ Α/198/2001), ορίζεται ότι κάθε συσκευή θα πρέπει απαραίτητα να φέρει τη σήμανση CE κατά τα οριζόμενα στις κοινές αποφάσεις 94649/8682/ 93 (Β 688/94)και 16717/5052/94 (Β 992/94) των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών, Βιομηχανίας Έρευνας και Τεχνολογίας και Μεταφορών και Επικοινωνιών. Εκ των διατάξεων αυτών συνάγεται ότι η συσκευή χρονομέτρησης ταχύτητας οχημάτων (RADAR) για το αξιόπιστο της βεβαιώσεως της παραβάσεως, πρέπει απαραιτήτως να φέρει τη σήμανση CE και να έχει ελεγχθεί το αξιόπιστο της συσκευής διά τεχνικού ελέγχου προς αποφυγήν λάθους. Επιπροσθέτως από τις διατάξεις του άρθρου 20 §12 του ΚΟΚ, συνάγεται ότι κατά τη βεβαίωση του πλημμελήματος της παραβάσεως του ανωτάτου ορίου ταχύτητας θα πρέπει να αναφέρεται εάν το όχημα εκινείτο σε αυτοκινητόδρομο ή οδό ταχείας κυκλοφορίας ή στο υπόλοιπο οδικό δίκτυο, ώστε να ελέγχεται κατά περίπτωση και η πρόθεση του οδηγού να παραβιάσει τα αντίστοιχα όρια ταχύτητας ή να μη μειώνει την ταχύτητα ενδεχομένως σε ορατή πινακίδα καθορίζουσα μειωμένο όριο ταχύτητος.
Στην προκείμενη περίπτωση από τη διενεργηθείσα προανάκριση, έκθεση προφορικής μήνυσης και απολογία του κατηγορουμένου προκύπτουν τα εξής κρίσιμα και ουσιώδη περιστατικά:
Στην έκθεση προφορικής μήνυσης, αναφέρεται ότι η επίδικη παράβαση, στον ως άνω τόπο και χρόνο όπως προαναφέρθηκε, διαπιστώθηκε με συσκευή RADAR, χωρίς όμως να βεβαιώνεται το αξιόπιστο της συσκευής αυτής, αφού από ουδέν στοιχείο της δικογραφίας δεν προέκυψε ότι η συσκευή έφερε τη σήμανση CE και ότι είχε υποστεί τεχνικό έλεγχο προς αποφυγή λανθασμένης μέτρησης της ταχύτητας του κατηγορουμένου.
Ο κατηγορούμενος, στο απολογητικό του υπόμνημα, ισχυρίζεται ότι η ταχύτητα του οχήματός του δεν υπερέβαινε τα 80χλμ/ώρα και στο σήμα του τροχονόμου, πριν τα διόδια της Κορίνθου, σταμάτησε σχεδόν αμέσως, ενώ αν είχε αναπτύξει την ανεπίτρεπτη ταχύτητα των 149χλμ/ώρα, όπως αναφέρεται στη μήνυση, με βάση τους πίνακες ακινητοποίησης των οχημάτων απαιτείτο απόσταση 200 - 300 μέτρων για την ακινητοποίηση του οχήματός του.
Ο ισχυρισμός αυτός του κατηγορουμένου κρίνεται αξιόπιστος, καθόσον από την έκθεση προφορικής μήνυσης δεν συνάγεται ότι ο κατηγορούμενος ακινητοποίησε το όχημα σε απόσταση 200 μέτρων μετά το σήμα του αστυνομικού, γεγονός που θα βεβαίωνε την ως άνω ταχύτητα των 149χλμ/ώρα.
Κανένα πρόβλημα!
Πας στο δικαστήριο και καταγγέλλεις τη σκευωρία, διότι:
1ον: το ραντάρ δε (αποδεικνύεται ότι) "φέρει τη σήμανση CE"Συνεπώς, αθώος ο κατηγορούμενος!
2ον: το ραντάρ δεν (πιστοποιείται ότι) "έχει ελεγχθεί .. δια τεχνικού ελέγχου προς αποφυγήν λάθους."
3ον: δεν αναφέρεται (στην κλήση) ότι "το όχημα εκινείτο σε αυτοκινητόδρομο ή οδό ταχείας κυκλοφορίας ή στο υπόλοιπο οδικό δίκτυο".
Ποιος τα λέει αυτά; Μα το Βούλευμα Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών!
Χαρείτε το.....
ΣυμβΠλημΑθ 2485/2004 (Βουλ.) [ΝοΒ 2005, σ. 561]
Περίληψη: Οδική κυκλοφορία. Εφόσον δεν συνάγεται μετά βεβαιότητος ασφαλής χρονομέτρηση της ταχύτητας του οχήματος δεν πρέπει να γίνει κατηγορία για υπερβολική ταχύτητα.
Με το βούλευμα αυτό έγινε δεκτή η ακόλουθη πρόταση του Αντεισαγγελέα Πλημμελειοδικών κ. Ι. Σακκά:
Η ποινική δίωξη ασκήθηκε εξ αφορμής της 3 Οκτωβρίου 2002 έκθεσης προφορικής μήνυσης του αστυφύλακα Π.Μ.** της Τροχαίας Κορίνθου, σύμφωνα με την οποίαν κατεμήνυσε τον Η.Β.** του Κ.**, δικηγόρο A.**, διότι κατέλαβε αυτόν στην Κ.** την 1η Οκτωβρίου 2002 και περί ώρα 18:27, στο 730 χιλιόμετρο της νέας Εθνικής Οδού Α.-Π.** (ΝΕΟΑ-Π), να οδηγεί το υπ αριθ. ** ΙΧΕ αυτοκίνητό του με ταχύτητα 149 χιλιόμετρα/ώρα, αντί του ανωτάτου επιτρεπτού και με πινακίδα καθοριζόμενου ορίου των 80χλμ./ώρα, χρομετρηθέντα με συσκευή RADARS, κατά παράβαση του άρθρου 20 του ΚΟΚ.
Διενεργήθηκε προανάκριση και ο κατηγορούμενος απολογήθηκε.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 20 § 12 εδ. γ' του ν. 2696/1999 (Κ.Ο.Κ.), ορίζεται ότι για την υπέρβαση του ανώτατου ορίου ταχύτητας πάνω από 40χλμ./ώρα, ως και για κίνηση οχημάτων στους αυτοκινητόδρομους με ταχύτητα πάνω από 140χλμ./ώρα, στις οδούς ταχείας κυκλοφορίας πάνω από 130χλμ/ώρα και στο υπόλοιπο οδικό δίκτυο με ταχύτητα πάνω από 120χλμ./ώρα, επιβάλλεται χρηματική ποινή τουλάχιστον 50.000 δραχμών, και επί τόπου αφαίρεση της άδειας οδήγησης και των στοιχείων κυκλοφορίας οχήματος από αυτόν που βεβαιώνει την παράβαση, για 30 ημέρες.
Κατά τις διατάξεις των εδ. α' και β' της ιδίας παραγράφου του ως άνω άρθρου σε περίπτωση υπέρβασης του ανώτατου ορίου ταχύτητας κάτω όμως από 40χλμ/ώρα, επιβάλλεται πρόστιμο και η παράβαση αποτελεί πταίσμα.
Σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 11 του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι ο έλεγχος της ταχύτητας των οδικών οχημάτων μπορεί να γίνεται από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές και με ειδικές συσκευές.
Με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Δημόσιας Τάξης και Μεταφορών και Επικοινωνιών καθορίζονται οι τεχνικές προδιαγραφές των ειδικών αυτών συσκευών ως και κάθε άλλη λεπτομέρεια αναγκαία για την εφαρμογή της διάταξης αυτής. Σύμφωνα δε με τις διατάξεις του άρθρου 9 § 5 του π.δ. 287/11.9.2001 (ΦΕΚ Α/198/2001), ορίζεται ότι κάθε συσκευή θα πρέπει απαραίτητα να φέρει τη σήμανση CE κατά τα οριζόμενα στις κοινές αποφάσεις 94649/8682/ 93 (Β 688/94)και 16717/5052/94 (Β 992/94) των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών, Βιομηχανίας Έρευνας και Τεχνολογίας και Μεταφορών και Επικοινωνιών. Εκ των διατάξεων αυτών συνάγεται ότι η συσκευή χρονομέτρησης ταχύτητας οχημάτων (RADAR) για το αξιόπιστο της βεβαιώσεως της παραβάσεως, πρέπει απαραιτήτως να φέρει τη σήμανση CE και να έχει ελεγχθεί το αξιόπιστο της συσκευής διά τεχνικού ελέγχου προς αποφυγήν λάθους. Επιπροσθέτως από τις διατάξεις του άρθρου 20 §12 του ΚΟΚ, συνάγεται ότι κατά τη βεβαίωση του πλημμελήματος της παραβάσεως του ανωτάτου ορίου ταχύτητας θα πρέπει να αναφέρεται εάν το όχημα εκινείτο σε αυτοκινητόδρομο ή οδό ταχείας κυκλοφορίας ή στο υπόλοιπο οδικό δίκτυο, ώστε να ελέγχεται κατά περίπτωση και η πρόθεση του οδηγού να παραβιάσει τα αντίστοιχα όρια ταχύτητας ή να μη μειώνει την ταχύτητα ενδεχομένως σε ορατή πινακίδα καθορίζουσα μειωμένο όριο ταχύτητος.
Στην προκείμενη περίπτωση από τη διενεργηθείσα προανάκριση, έκθεση προφορικής μήνυσης και απολογία του κατηγορουμένου προκύπτουν τα εξής κρίσιμα και ουσιώδη περιστατικά:
Στην έκθεση προφορικής μήνυσης, αναφέρεται ότι η επίδικη παράβαση, στον ως άνω τόπο και χρόνο όπως προαναφέρθηκε, διαπιστώθηκε με συσκευή RADAR, χωρίς όμως να βεβαιώνεται το αξιόπιστο της συσκευής αυτής, αφού από ουδέν στοιχείο της δικογραφίας δεν προέκυψε ότι η συσκευή έφερε τη σήμανση CE και ότι είχε υποστεί τεχνικό έλεγχο προς αποφυγή λανθασμένης μέτρησης της ταχύτητας του κατηγορουμένου.
Ο κατηγορούμενος, στο απολογητικό του υπόμνημα, ισχυρίζεται ότι η ταχύτητα του οχήματός του δεν υπερέβαινε τα 80χλμ/ώρα και στο σήμα του τροχονόμου, πριν τα διόδια της Κορίνθου, σταμάτησε σχεδόν αμέσως, ενώ αν είχε αναπτύξει την ανεπίτρεπτη ταχύτητα των 149χλμ/ώρα, όπως αναφέρεται στη μήνυση, με βάση τους πίνακες ακινητοποίησης των οχημάτων απαιτείτο απόσταση 200 - 300 μέτρων για την ακινητοποίηση του οχήματός του.
Ο ισχυρισμός αυτός του κατηγορουμένου κρίνεται αξιόπιστος, καθόσον από την έκθεση προφορικής μήνυσης δεν συνάγεται ότι ο κατηγορούμενος ακινητοποίησε το όχημα σε απόσταση 200 μέτρων μετά το σήμα του αστυνομικού, γεγονός που θα βεβαίωνε την ως άνω ταχύτητα των 149χλμ/ώρα.
Ο OTE μας (ξ)εν(ερ)ώνει
Ντριν ντριν.
Όχι, δεν είναι το κουδούνι, μικρέ άσχετε αναγνώστη. Το κουδούνι κάνει γκλιν-γκλον. Το τηλέφωνο χτυπάει, δεν τ' ακούς; Επιστρέφω στην αφήγησή μου...
Ντριν ντριν...
Κοιτάω το τηλέφωνο, βλέπω το νούμερο που μου βγάζει η αναγνώριση. 210 94... Από δω κοντά είναι. Παρόλο που κάποιος τηλεφωνεί εκτός των ωρών που θέλω να απαντάω στο τηλέφωνό μου, το απαντάω. Ευγενικά.
- Παρακαλώ;
- Ελα Κώστα!
- Γιώργο με λένε.
- Έλα Γιώργο. Ο Κώστας που είναι;
Κάποιος με δουλεύει.
- Δεν έχουμε Κώστα, ελέγξτε το νούμερο και ξανακαλέστε.
Μετά από δύο λεπτά.
Ντριν ντριν.
- Παρακαλώ;
- ... Κώστα;
- Όχι, ακόμα Γιώργο με λένε.
- Δεν είναι εκεί ο Κώστας, ε;
Σηκώνω το βλέμμα προς τον ουρανό, αντιλαμβανόμενος πως υπάρχει κάποιος λόγος που κάποιος εφήυρε τα θεία, για να αγαπά τον πλησίον του.
- Ποιό τηλέφωνο θέλετε να πάρετε;
- Το τάδε... (διαφέρει ένα ψηφίο από το δικό μου).
- Ναι, αλλά καλέσατε το δείνα...
- Α, μάλλον κάπου μπερδεύτηκαν τα καλώδια.
Μου ήρθε η εικόνα ενός ανθρώπου ο οποίος μπορεί εν έτει 2005, με ψηφιακές τεχνολογίες, Internet, ελληνικό δορυφόρο στο διάστημα και κατάκτηση της δεύτερης κούπας στο Ευρωμπάσκετ, πιστεύει ακόμα πως κάποιος κάπου ενώνει καλώδια κάθε φορά που εκείνος σχηματίζει ένα νούμερο.
- Ναι, αυτό θα έγινε.
- Να σου πω, δε το αφήνεις λιγάκι ανοιχτό για να πάρω εκεί που θέλω;
Τελικά το μόνο που έμεινε ανοιχτό ήταν το στόμα μου. Τι ακούω μεσημεριάτικα!
Όχι, δεν είναι το κουδούνι, μικρέ άσχετε αναγνώστη. Το κουδούνι κάνει γκλιν-γκλον. Το τηλέφωνο χτυπάει, δεν τ' ακούς; Επιστρέφω στην αφήγησή μου...
Ντριν ντριν...
Κοιτάω το τηλέφωνο, βλέπω το νούμερο που μου βγάζει η αναγνώριση. 210 94... Από δω κοντά είναι. Παρόλο που κάποιος τηλεφωνεί εκτός των ωρών που θέλω να απαντάω στο τηλέφωνό μου, το απαντάω. Ευγενικά.
- Παρακαλώ;
- Ελα Κώστα!
- Γιώργο με λένε.
- Έλα Γιώργο. Ο Κώστας που είναι;
Κάποιος με δουλεύει.
- Δεν έχουμε Κώστα, ελέγξτε το νούμερο και ξανακαλέστε.
Μετά από δύο λεπτά.
Ντριν ντριν.
- Παρακαλώ;
- ... Κώστα;
- Όχι, ακόμα Γιώργο με λένε.
- Δεν είναι εκεί ο Κώστας, ε;
Σηκώνω το βλέμμα προς τον ουρανό, αντιλαμβανόμενος πως υπάρχει κάποιος λόγος που κάποιος εφήυρε τα θεία, για να αγαπά τον πλησίον του.
- Ποιό τηλέφωνο θέλετε να πάρετε;
- Το τάδε... (διαφέρει ένα ψηφίο από το δικό μου).
- Ναι, αλλά καλέσατε το δείνα...
- Α, μάλλον κάπου μπερδεύτηκαν τα καλώδια.
Μου ήρθε η εικόνα ενός ανθρώπου ο οποίος μπορεί εν έτει 2005, με ψηφιακές τεχνολογίες, Internet, ελληνικό δορυφόρο στο διάστημα και κατάκτηση της δεύτερης κούπας στο Ευρωμπάσκετ, πιστεύει ακόμα πως κάποιος κάπου ενώνει καλώδια κάθε φορά που εκείνος σχηματίζει ένα νούμερο.
- Ναι, αυτό θα έγινε.
- Να σου πω, δε το αφήνεις λιγάκι ανοιχτό για να πάρω εκεί που θέλω;
Τελικά το μόνο που έμεινε ανοιχτό ήταν το στόμα μου. Τι ακούω μεσημεριάτικα!
Νταβατζής
Μπράβο στα παιδιά της Εθνικής!
Μπράβο και στο BetFair.com που μου έβγαλε τα έξοδα του Οκτωβρίου (γενέθλια έχουμε, όλο και κάτι θα κεράσουμε πάλι). Άλλοι ιδρώνουν, εγώ κονομάω. Σαν νταβατζής αισθάνομαι...
Μπράβο και στο BetFair.com που μου έβγαλε τα έξοδα του Οκτωβρίου (γενέθλια έχουμε, όλο και κάτι θα κεράσουμε πάλι). Άλλοι ιδρώνουν, εγώ κονομάω. Σαν νταβατζής αισθάνομαι...
25.9.05
24.9.05
Διαθέσιμοι για ένα ποτό;
Με παγιδεύσανε σήμερα στο να κάνω πάρτυ γενεθλίων. Το πώς και το γιατί δεν παίζει ρόλο.
Δεν έχω γενέθλια ακόμα, αλλά όποιος ενδιαφέρεται να περάσει για ένα ποτάκι σε μαγαζί στο Γκάζι, ας ρίξει ένα email as soon as humanly possible για τις λεπτομέρειες: g@GeorgeIsYourMan.com
Κι ας ελπίσουμε πως ο καιρός δε θα μας τα χαλάσει...
Δεν έχω γενέθλια ακόμα, αλλά όποιος ενδιαφέρεται να περάσει για ένα ποτάκι σε μαγαζί στο Γκάζι, ας ρίξει ένα email as soon as humanly possible για τις λεπτομέρειες: g@GeorgeIsYourMan.com
Κι ας ελπίσουμε πως ο καιρός δε θα μας τα χαλάσει...
23.9.05
Μήλα μου...
Σήμερα κατάλαβα πως ένιωσε το scrat στη σκηνή με τα βελανίδια.
Είμαι στο σουπερμάρκετ και θέλω να αγοράσω μήλα. Βρίσκω τα πιο σκληρά, μεγάλα, πράσινα μήλα που έχει και πιάνω μια σακούλα για να αρχίσω να τη γεμίζω.
Φυσικά είμαι στον κόσμο μου, τελείως απορροφημένος από σκέψεις όπως Χμ, ποιά μουστάρδα άραγε να πηγαίνει καλύτερα με το σνίτσελ κοτόπουλου και Άμα βρέξει αύριο στο πάρτυ θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.
Έτσι όμως γεμίζω τη σακούλα με τα μήλα από το επικλινές παραγεμισμένο καφάσι, κάνω ένα έτσι και πιάνω ένα μήλο το οποίο ήταν κάτω-κάτω. Και εκεί βλέπω το ντόμινο.
Το μήλο από δεξιά του δικού μου, μετακινείται να καλύψει το κενό. Το πίσω αριστερά έπεσε παραδίπλα, κουνώντας το μήλο από κάτω, το οποίο κι εκεί που ήτανε με δυσκολία καθόταν μέσα στο καφάσι. Κάτι σαν τα βυζιά της Μπεζαντάκου μέσα στο σουτιέν της.
Με που έκανε το πρώτο μήλο την ηρωική έξοδο, ακολούθησε με ορμή το δεύτερο, το τρίτο. Σε τρία δευτερόλεπτα (στη διάρκεια των οποίων εγώ απλά κοιτούσα τα μήλα με την έκφραση Δεν τρέχει τίποτα, είμαι σίγουρος πως θα μου πούνε πως είμαι στην Candid Camera) είχανε πέσει 12 μήλα.
Έχει πλάκα να είμαι εγώ.
Αυτό είναι ηλεκτρονικό εμπόριο
Παραγγέλνεις κάτι στις 03:30 ξημερώματα Πέμπτης από το Amazon UK και είναι σπίτι σου με DHL στις 12:30 μεσημέρι Παρασκευής.
Έχω δεκαέξι βιβλία που θέλω να διαβάσω, να μη με ενοχλήσει κανείς (από Δευτέρα)...
Έχω δεκαέξι βιβλία που θέλω να διαβάσω, να μη με ενοχλήσει κανείς (από Δευτέρα)...
Ρήματα
Διαφωνώ (ρήμα): Δείχνω την αντίθεσή μου με κάτι ή κάποιον. Ενίοτε έχει να κάνει με το σύστημα αξιών του καθένα.
Επιλέγω (ρήμα): Ασκώ το δικαιώμα μου να διαλέξω ποια κατεύθυνση θέλω να πάρω. Ενίοτε σημαίνει πως παίρνω μια μεγάλη απόφαση.
Ζω (ρήμα): Αναπνέω, σκέφτομαι, καλοπερνάω, αναζητώ. Ενίοτε βρίσκω.
Επιλέγω (ρήμα): Ασκώ το δικαιώμα μου να διαλέξω ποια κατεύθυνση θέλω να πάρω. Ενίοτε σημαίνει πως παίρνω μια μεγάλη απόφαση.
Ζω (ρήμα): Αναπνέω, σκέφτομαι, καλοπερνάω, αναζητώ. Ενίοτε βρίσκω.
22.9.05
Κυνηγώντας κεραυνούς
Χαίρομαι που σήμερα επέλεξα να μείνω σπίτι μου.
Δεν χαίρομαι που δεν έχω μια επαγγελματική μηχανή SLR για να φωτογραφίσω τους κεραυνούς με τη θέα που έχω από το μπαλκόνι μου.
Το καλύτερο που μπορούσα να κάνω είναι να βγάλω αυτή τη φωτογραφία που είναι multi. Κάθε frame έχει διαφορά από το άλλο 1/30 του δευτερολέπτου. Δηλαδή όλα τα καρέ που βλέπετε παρακάτω τραβήχτηκαν μέσα σε ακριβώς μισοδευτερόλεπτο.
Η διαφορά μεταξύ κεραυνού και αστραπής ποιά είναι;
Δεν χαίρομαι που δεν έχω μια επαγγελματική μηχανή SLR για να φωτογραφίσω τους κεραυνούς με τη θέα που έχω από το μπαλκόνι μου.
Το καλύτερο που μπορούσα να κάνω είναι να βγάλω αυτή τη φωτογραφία που είναι multi. Κάθε frame έχει διαφορά από το άλλο 1/30 του δευτερολέπτου. Δηλαδή όλα τα καρέ που βλέπετε παρακάτω τραβήχτηκαν μέσα σε ακριβώς μισοδευτερόλεπτο.
Η διαφορά μεταξύ κεραυνού και αστραπής ποιά είναι;
Έξω λίγο βρέχει. Μέσα πέρα βρέχει.
Μόλις μπήκα στο πάρκινγκ και άρχισε να ψιχαλίζει.
Την πέφτω για ύπνο με ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα να μυρίσει χώμα και βροχή.
Σήμερα ήταν μια busy busy μέρα.
Την πέφτω για ύπνο με ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα να μυρίσει χώμα και βροχή.
Σήμερα ήταν μια busy busy μέρα.
21.9.05
Ο τέλειος άνδρας, o άνδρας o σωστός, o πρόστυχος, o έξυπνος, o γοητευτικός...
... δεν είναι πουθενά, γι αυτό κάτσε μαζί του και μη ζητάς πολλά.
Xmas Sex!
ΠΟΛΛΑ πάρτυ ξαφνικά.
Και κανένα από αυτά δεν είναι end-of-summer party. Είναι όλα γενεθλίων.
Το πιτσιρίκι στην πολυκατοικία μου χθες, ο κολλητός αύριο, ένας συνεργάτης την Παρασκευή, ένας πρώην συμφοιτητής το Σάββατο, μια χορεύτρια επίσης το Σάββατο, η γκόμενα του κολλητού την Κυριακή, εγώ το άλλο Σάββατο.
Γιατί γεννηθήκαμε τόσοι πολλοί μαζί, σκέφτομαι;
Και μετά αφαιρώ εννέα μήνες από τα γενέθλιά όλων μας και πέφτω μέσα στα Χριστούγεννα. Ααααααχ, ωραίες μέρες.
Christmas spirit.
Jingle balls, jingle balls...
Για να υπολογίσω, εγώ που γεννήθηκα 1η Οκτώβρη...
Μαμάααααααααα, τι έκανες την 1 Ιανουαρίου του '78;
Και κανένα από αυτά δεν είναι end-of-summer party. Είναι όλα γενεθλίων.
Το πιτσιρίκι στην πολυκατοικία μου χθες, ο κολλητός αύριο, ένας συνεργάτης την Παρασκευή, ένας πρώην συμφοιτητής το Σάββατο, μια χορεύτρια επίσης το Σάββατο, η γκόμενα του κολλητού την Κυριακή, εγώ το άλλο Σάββατο.
Γιατί γεννηθήκαμε τόσοι πολλοί μαζί, σκέφτομαι;
Και μετά αφαιρώ εννέα μήνες από τα γενέθλιά όλων μας και πέφτω μέσα στα Χριστούγεννα. Ααααααχ, ωραίες μέρες.
Christmas spirit.
Jingle balls, jingle balls...
Για να υπολογίσω, εγώ που γεννήθηκα 1η Οκτώβρη...
Μαμάααααααααα, τι έκανες την 1 Ιανουαρίου του '78;
20.9.05
Προσοχή, προσοχή!
Μεταξύ 8:30 και 10:30 το πρωί της Πέμπτης δώστε μεγάλη προσοχή στο δρόμο. Η κυκλοφορία θα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για οδηγούς και πεζούς. Αν νομίζατε πως είστε ασφαλείς πάνω στο πεζοδρόμιο, ξανασκεφτείτε το.
Η φίλη μου η Χριστίνα θα κάνει το πρώτο της μάθημα οδήγησης.
PHPNuke Specialist Wanted
Έχω έναν πελάτη ο οποίος έχει ένα site se PHPNuke και ψάχνει άμεσα άνθρωπο να το συντηρήσει γιατί κάποιες εφαρμογές έσκασαν.
Αν υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται και έχει άμεσα χρόνο να ασχοληθεί και να πληρωθεί, email me: g@GeorgeIsYourMan.com
Thankyou!
Αν υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται και έχει άμεσα χρόνο να ασχοληθεί και να πληρωθεί, email me: g@GeorgeIsYourMan.com
Thankyou!
Οίνος ευφραίνει καρδίαν
Γράφτηκα σε ένα σεμινάριο οινολογίας και σήμερα ήταν το πρώτο μάθημα.
Σε ένα πανέμορφο χώρο στο BizArt με απαλή μουσικούλα και soft φωτισμό κάναμε ένα γρήγορο introduction στο χώρο του κρασιού και δοκιμάσαμε πέντε κρασιά, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους.
Τριάντα κρασοπατέρες και κρασομητέρες τα τσούξαμε κανονικά με μεζεδάκια και καναπεδάκια, ενώ μαθαίναμε για το κρασί.
Πέρα από τα βασικά (βαθμούς συντήρησης, σερβιρίσματος, ποικιλίες σταφυλιών, χώματος, κλίματα, κλήματα κλπ) κάναμε μια γρήγορη αναδρομή στο κρασί στην αρχαιότητα, στο γιατί ένα κρασί διαφέρει από το άλλο.
Χωρίς να έχουμε μια συγκεκριμένη δομή στο όλο μάθημα, μάθαμε ακόμα και για το ότι μόνο ένα δρύινο βαρέλι κάνει για το κρασί, κι αυτό μόνο για 4 χρόνια γιατί μετά παλιώνει. Μάθαμε πώς να το μυρίζουμε και τι να ψάχνουμε στη μυρωδιά του.
Μάθαμε πώς το πίνανε στην αρχαιότητα, πώς το ζουπάνε το σταφύλι, ποιές είναι οι καλύτερες συνθήκες για τ' αμπέλια, ποιές χρονιές ήταν καλές για ποιά κρασιά.
Κάπου εκεί τράβηξα με το πόδι μου ένα καλώδιο που είχε μπλεχτεί στο πόδι μου και η αίθουσα βυθίστηκε στο σκοτάδι. Και έτσι έγινα το πρώτο άτομο που μάθανε όλοι πως με λένε. :-)
Μετά, δοκιμάσαμε κρασιά συνηθισμένα και κρασιά ασυνήθιστα. Ανάψαμε τα φώτα για να δούμε πως το "ροζέ" που πίναμε στην πραγματικότητα είναι ένα κόκκινο τριανταφυλλί χρώμα το οποίο μύριζε μούρα και βιολέτα.
Όμως το καλύτερο το ήπιαμε στο τέλος. Ένα κρασί που κυκλοφορεί πολύ, αλλά όχι στο εμπόριο. Μας το σερβίρει ο (οινολόγος) Δημήτρης Χατζηνικολαόυ με καλυμμένο το μπουκάλι για να μη βλέπουμε τι είναι.
Στην αρχή νόμιζα πίστευα πως μας κάνει κάποια πουστιά και πως θα ήταν κάποιο λικέρ ή μπράντυ με κρασί. Αυτό το νέκταρ δε μπορεί να είναι κρασί, είναι πολύ απίστεύτα τέλειο. Δεν το έχω πιεί πουθενά, κι αν έχω πιεί κρασιά στη ζωή μου.
Σε ένα πανέμορφο χώρο στο BizArt με απαλή μουσικούλα και soft φωτισμό κάναμε ένα γρήγορο introduction στο χώρο του κρασιού και δοκιμάσαμε πέντε κρασιά, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους.
Τριάντα κρασοπατέρες και κρασομητέρες τα τσούξαμε κανονικά με μεζεδάκια και καναπεδάκια, ενώ μαθαίναμε για το κρασί.
Πέρα από τα βασικά (βαθμούς συντήρησης, σερβιρίσματος, ποικιλίες σταφυλιών, χώματος, κλίματα, κλήματα κλπ) κάναμε μια γρήγορη αναδρομή στο κρασί στην αρχαιότητα, στο γιατί ένα κρασί διαφέρει από το άλλο.
Χωρίς να έχουμε μια συγκεκριμένη δομή στο όλο μάθημα, μάθαμε ακόμα και για το ότι μόνο ένα δρύινο βαρέλι κάνει για το κρασί, κι αυτό μόνο για 4 χρόνια γιατί μετά παλιώνει. Μάθαμε πώς να το μυρίζουμε και τι να ψάχνουμε στη μυρωδιά του.
Μάθαμε πώς το πίνανε στην αρχαιότητα, πώς το ζουπάνε το σταφύλι, ποιές είναι οι καλύτερες συνθήκες για τ' αμπέλια, ποιές χρονιές ήταν καλές για ποιά κρασιά.
Κάπου εκεί τράβηξα με το πόδι μου ένα καλώδιο που είχε μπλεχτεί στο πόδι μου και η αίθουσα βυθίστηκε στο σκοτάδι. Και έτσι έγινα το πρώτο άτομο που μάθανε όλοι πως με λένε. :-)
Μετά, δοκιμάσαμε κρασιά συνηθισμένα και κρασιά ασυνήθιστα. Ανάψαμε τα φώτα για να δούμε πως το "ροζέ" που πίναμε στην πραγματικότητα είναι ένα κόκκινο τριανταφυλλί χρώμα το οποίο μύριζε μούρα και βιολέτα.
Όμως το καλύτερο το ήπιαμε στο τέλος. Ένα κρασί που κυκλοφορεί πολύ, αλλά όχι στο εμπόριο. Μας το σερβίρει ο (οινολόγος) Δημήτρης Χατζηνικολαόυ με καλυμμένο το μπουκάλι για να μη βλέπουμε τι είναι.
Χρώμα καφετί, μυρίζει όμως σαν ροζέ. Μυρωδιά γεμάτη. Χρώμα αδιαυγές και
ακρυστάλλωτο. Πηχτό και πυκνό στην αφή του. Φαίνεται βαρύ στο μάτι. Το πλησιάζεις στο στόμα σου και υποψιάζεσαι πως θα είναι βαρύ.Το ακουμπάς στη γλώσσα σου και το άρωμα αλλάζει. Αρχίζεις να ξεχωρίζεις πως έχει τη μυρωδιά από φρούτα και λουλούδια, κάτι τρομερά σπάνιο στο χώρο των κρασιών. Βάζεις μισή γουλιά στο στόμα σου και δεν έχεις ξαναπιεί τίποτα παρόμοιο. Θείο κρασί.
Αφήνεις τη γλώσσα σου να γευτεί την πλούσια γεύση του και ο ουρανίσκος σου τρελλαίνεται καθώς αυτό το κρασί είναι καλύτερο και απο σοκολάτα. Γεύση και μυρωδιά από αποξηραμένο σύκο.
Στην αρχή νόμιζα πίστευα πως μας κάνει κάποια πουστιά και πως θα ήταν κάποιο λικέρ ή μπράντυ με κρασί. Αυτό το νέκταρ δε μπορεί να είναι κρασί, είναι πολύ απίστεύτα τέλειο. Δεν το έχω πιεί πουθενά, κι αν έχω πιεί κρασιά στη ζωή μου.
Βγάζει το κάλυμμα και το κρασί ήταν Νάμα Ορθοδοξίας. Ένα κρασί που έφτιαξε ο ίδιος το 1995 και το 1998 κατ' εντολή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για την Θεία Κοινωνία. Δεν κυκλοφορεί πουθενά στο εμπόριο, δεν έχει τιμή, δεν θα το βρείτε στις εκθέσεις και τη συνταγή (καθώς πρόκειται για μείγμα πέντε κρασιών ή και παραπάνω) την ξέρουν μόνο δύο άτομα.
Και αυτό ήταν απλά το πρώτο μας μάθημα...
Υστερόγραφο:
Παρασκευή 14 με Κυριακή 16 Οκτώβρη έχει κρουαζιέρα κρασιού στην Ιταλία, μόνο 180 ευρώ για εισιτήρια πλοίου, πούλμαν, διαμονή, σεμινάρια, τουρισμό και κρασοκατάνυξη σε διάφορα παραδοσιακά οινοποιεία (χμ, για φαγητό δε ρώτησα, περίεργο μου φαίνεται αυτό τώρα που το σκέφτομαι, πώς μου ξέφυγε εμένα αυτό;). Είναι για αρχάριους, αν ενδιαφέρεστε, email me.19.9.05
MSN Chat
- Το πήρες το αρχείο;
- Δεν ξέρω, το πήρα;
- Δε σου δείχνει τίποτα;
- Κάτι μου λέει.
- Τι εννοείς "κάτι σου λέει";
- Έβγαλε κάτι γράμματα.
- Μήπως να τα διάβαζες;
- Λέει "πατήστε εδώ για να ανοίξετε το αρχείο". Τι να κάνω;
- ... Κωλοτούμπες!
Πού τους βρίσκω; Όχι δηλαδή πείτε μου...
- Δεν ξέρω, το πήρα;
- Δε σου δείχνει τίποτα;
- Κάτι μου λέει.
- Τι εννοείς "κάτι σου λέει";
- Έβγαλε κάτι γράμματα.
- Μήπως να τα διάβαζες;
- Λέει "πατήστε εδώ για να ανοίξετε το αρχείο". Τι να κάνω;
- ... Κωλοτούμπες!
Πού τους βρίσκω; Όχι δηλαδή πείτε μου...
George Is Your Bat Man
Μωρό μου, εδώ λέει πως οι νυχτερίδες μοιράζονται τα πάντα με τους συγγενείς τους.
Στείλε το απόκομμα στην αδερφούλα σου, σε παρακαλώ, ναι;
Τ' άπλυτα στη φορά...
Νέο blog για να βγάλετε τα άπλυτά σας στη φόρα (και όχι μόνο τα δικά σας):
Κάνετε login ανώνυμα με username aplyta και password stifora
http://aplyta.blogspot.com/
Κάνετε login ανώνυμα με username aplyta και password stifora
Ευρώ made in Malaysia
Το Ευρώ θα τυπώνεται στη Μαλαισία από το 2007.
Forbes
Εντάξει, δεν είναι final, αλλά τι άλλο θα ακούσω σημερα!
Forbes
Εντάξει, δεν είναι final, αλλά τι άλλο θα ακούσω σημερα!
Business Quiz
Ποια ελληνική εταιρία φέρνει στην Ελλάδα γνωστές μάρκες προϊόντων από το εξωτερικό αλλά στα γραφεία της:
- στις τουαλέτες αντί καθρέφτη υπάρχει κολλημένο ένα CD από την ανάποδη,
- το πλαστικό κάλυμα της λεκάνης είναι σπασμένο
- ο καφές δεν είναι για τους υπαλλήλους, αλλά μόνο για τους πελάτες
- αλλά ποτέ δεν υπάρχει γάλα για τον καφέ των πελατών
- και τα μόνο ποτήρια που υπάρχουν είναι του ούζου;
Για να βοηθήσω τους φίλους που μας βλέπουν από το σπίτι να πω πως το αφεντικό/ιδιοκτήτης έχει σκάφος και σπίτι στη Μύκονο.
18.9.05
Παρασκευή βράδυ
Καμιά φορά, επειδή είμαι στην κοσμάρα μου και θέλω να είμαι αντικειμενικός, ξεχνάω να είμαι συμπονετικός.
Επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής όταν λέω πως νιώθω ξεχνάω να είμαι ευαίσθητος.
Όταν παίζεις και με καλείς να παίξω, ξεχνάω πως το δικό μου παιχνίδι είναι λίγο βαρύ για τα γούστα σου.
Και επειδή έχεις διάβασμα το οποίο δε θέλω να σου διακόψω τώρα, ελπίζω πως θα ξαναμπεις στο blog και θα διαβάσεις.
Και θα καταλάβεις ότι μπορούμε να περνάμε και καλά μαζί.
Επειδή είσαι καλό τυπάκι και σε πάω.
Επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής όταν λέω πως νιώθω ξεχνάω να είμαι ευαίσθητος.
Όταν παίζεις και με καλείς να παίξω, ξεχνάω πως το δικό μου παιχνίδι είναι λίγο βαρύ για τα γούστα σου.
Και επειδή έχεις διάβασμα το οποίο δε θέλω να σου διακόψω τώρα, ελπίζω πως θα ξαναμπεις στο blog και θα διαβάσεις.
Και θα καταλάβεις ότι μπορούμε να περνάμε και καλά μαζί.
Επειδή είσαι καλό τυπάκι και σε πάω.
George is the man you love to hate
Κύκλοι προσκείμενοι στο άτομό μου (εντάξει, τ' ομολογώ, ένας blogger ήταν) μου ανέφεραν πως υπάρχουν πολλοί που με μισούνε.
Εντάξει, το καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο να αγαπήσεις πραγματικά έναν τύπο που είναι τόσο όμορφος, τόσο μαλλιαρός, τόσο γεροδεμένος.
Και απλά ήθελα να απευθυνθώ σε όλους αυτούς και να πω ευχαριστώ.
Εντάξει, το καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο να αγαπήσεις πραγματικά έναν τύπο που είναι τόσο όμορφος, τόσο μαλλιαρός, τόσο γεροδεμένος.
Και απλά ήθελα να απευθυνθώ σε όλους αυτούς και να πω ευχαριστώ.
17.9.05
Μαίες
Ρε τι γίνεται στον κόσμο. Έχω γνωρίσει τον τελευταίο τρεις (άσχετες μεταξύ τους) κοπέλες που σπουδάζουν μαιευτική.
Η πρώτη τους κουβέντα είναι φυσικά το ότι αγαπάνε τα μωρά, τα παιδιά, το θαύμα της γέννησης κλπ κλπ.
Η δεύτερή τους είναι πως η σχολή είναι δύσκολη, έχουν πολλά να μάθουν, ιατρικές ευθύνες, και διάφορα τέτοια.
Και η τρίτη τους κουβέντα είναι "οι άλλες πηδιούνται με τους γιατρούς, εγώ είμαι από τις λίγες που δεν κάνω τίποτα, γιατί μόνο ένα πράγμα έχουν στο μυαλό τους αυτοί οι γιατροί".
Και αναρωτιέμαι: Τι κάνω λάθος και γνωρίζω τις λίγες και αθώες αντί για τις Δόκτορ, σκίσε μου τον πρόκτορ;
Μπαχατέλα
Μπορεί να είναι άκομψο και χωρίς έγχρωμη οθόνη ή φωτογραφική μηχανή, αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα απο κοπανήματα, ταρακουνήματα και νερά.
Η μπαταρία του εδώ και δυόμισι μέρες δεν έχει πέσει ούτε μια μπάρα (από τις εφτά) και δεν χάνει το σήμα του σε υπόγεια, σε ασανσέρ και παλιά κτίρια.
Τα κουμπιά του είναι άνετα ακόμα και για κάποιον με δάχτυλα σαν χωριάτικα λουκάνικα και δεν στραβώνομαι αν θέλω να δω την οθόνη του μέσα στον ήλιο φορώντας μαύρα γυαλιά.
Άμα είχε και μεγαλύτερο τηλεφωνικό κατάλογο θα το κρατούσα.
Be positive! Dismiss your myths!
Ακούω κάτι στερεοτυπημένες μαλακίες ώρες-ώρες και τρελλαίνομαι που ο κόσμος τα πιστεύει.
Φυσικά, η πιο στερεοτυπημένη μαλακία είναι το "τρίτωσε το κακό" ή "θα τριτώσει το κακό". Σε αυτή την περίπτωση ο πιστεύων-θύμα πιστεύει πως τα κακά πάνε συνέχεια σε τριάδες. Αυτά που δε βλέπει είναι πως:
Φυσικά, η πιο στερεοτυπημένη μαλακία είναι το "τρίτωσε το κακό" ή "θα τριτώσει το κακό". Σε αυτή την περίπτωση ο πιστεύων-θύμα πιστεύει πως τα κακά πάνε συνέχεια σε τριάδες. Αυτά που δε βλέπει είναι πως:
- Τα περισσότερα κακά συμβαίνουν μόνα τους, όπως και τα περισσότερα καλά. Αλλά όταν συμβαίνει κάτι μόνο του, δεν κάθεται να σκεφτεί.
- Όταν γίνεται ένα δεύτερο κακό (το οποίο μπορεί να συμβεί και δυο μέρες μετά, αυτός θέλει να το χωρέσει στο στερεότυπο που έχει στο μυαλό του, οπότε μετράει το σημερινό κακό σαν δεύτερο και το προχθεσινό σαν πρώτο). Σε αυτή την περίπτωση περιμένει πότε θα τριτώσει το κακό, το οποίο μπορεί να συμβεί και μετά από μια βδομάδα και θα νιώθει πάλι πως το κακό τρίτωσε.
- Αν μάλιστα συμβούν τρία κακά στην ίδια εβδομάδα, τότε έχει να μιλάει για διαολεμένη σύμπτωση, φτου φτου φτου, σκόρδο κρεμμύδι.
- Και στην περίπτωση που συμβεί και ένα τέταρτο κακό στην ίδια βδομάδα φυσικά μένει κολλημένος στο ότι το κακό έχει απλά τριτώσει και "ξεχνάει" να μετρήσει το τέταρτο κακό γιατί απλά θέλει να λέει πως το κακό τρίτωσε.
Όμως το θέμα μου εμένα δεν είναι εκεί. Θες να πιστεύεις πως τρίτωσε το κακό; Κανένα πρόβλημα.
Σήμερα θα εξετάσουμε τον άλλο μύθο: Το "η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται".
Φυσικά είναι κι αυτό ένα self-fulling prophecy. Αν νιώθεις πως κάτι θα σου πάει στραβά σήμερα (ή αν όντως σου συμβεί κάτι στραβό πρωινιάτικα) και μετά δεν έχεις θετική διάθεση, λογικό δεν είναι να προκαλείς στραβά πράγματα μετά; Και ακόμα και όταν κάτι θετικό συμβεί να μην το μετράς;
Μα τι μαλάκας κόσμος, Θεέ μου (don't even get me started για την έννοια του Θεού στην καθημερινότητα του μέσου αστού).
Η δική μου η ημέρα πάντως σήμερα το πρωί φαινότανε χάλια. Μια μουντάδα, μια ξυνίλα, ένα μπλιαχ τέλος πάντων (και μετά σου λένε πως η Αγγλία έχει χάλια καιρό, η Ελλάδα είναι χάρμα).
Με λίγη επιμονή όμως από μένα, η μέρα έφτιαξε. Επέμεινα στη SonyEricsson πως δε θα πληρώσω για το σέρβις του κινητού μου παρά μόνο αν επαναφέρουν τα τηλέφωνά μου. Και ως δια μαγείας, με πήραν τηλέφωνο και μου είπανε πως και το κινητό φτιάχτηκε μια επισκευή στην πλακέτα αλλά και όλα μου τα δεδομένα δεν χάθηκαν. Μπουγιουρντί 88 ευρώ.
Άραγε αν πίστευα πως η κακή η μέρα από το πρωί φαίνεται, θα επέμενα στην SonyEricsson να κάνουν κι άλλες προσπάθειες ανάκτησης των δεδομένων μου; Doubtful.
Αφού λοιπόν βρήκα τα νούμερα, πήρα ένα φίλο και τον ρώτησα για μια δουλειά που θα κάναμε. Το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από εκεί, μου είπε ΟΚ. Θα γινότανε άραγε η δουλειά αν δεν ήμουν εγώ στα καλά μου κέφια για να τον ψήσω να κάνουμε τη δουλειά; Μπαααα...
Για να μην "δευτερώσει" το κακό λοιπόν, πήγα κι έκανα ένα backup των contacts μου στο Γερμανό. Ο "Γερμανός" με κοιτούσε καλά καλά όταν είδε ότι είχα 463 πρόσωπα καταχωρυμένα στο κινητό μου γιατί "αργούσε" το μηχάνημα να τα σώσει και έκανε 3-4 restart. Πέντε ώρες μετά το κινητό μου ξαναπέθανε. Τη Δευτέρα θα το πάω πίσω στη SonyEricsson και θα ζητήσω τα λεφτά μου πίσω. :-)
Το βραδάκι έκανα την καλή πράξη της ημέρας. Βγήκα με το ξαδερφάκι μου και της είπα κάποια βασικά πράγματα για το πώς είναι να επιλέγεις στα 18 να σπουδάσεις ένα επάγγελμα το οποίο μπορεί στα 21 σου να καταλάβεις ότι δε σ' αρέσει. Και της είπα πως αν αλλάξει γνώμη, δεν τρέχει τίποτα, γιατί όλοι την έχουν αγχώσει να πάει εδώ κι όχι εκεί, να κάνει αυτό κι όχι εκείνο.
16.9.05
Βυζί σαμπάνιας
Μια παλιά μου γκόμενα, μου είχε πει πως το ιδανικό στήθος για μια γυναίκα έχει τέτοιο σχήμα και μέγεθος που πρέπει να χωράει σε ένα ποτήρι σαμπάνιας.
Γύρισα και κοίταξα ένα ποτήρι σαμπάνιας και σκέφτηκα:
Γύρισα και κοίταξα ένα ποτήρι σαμπάνιας και σκέφτηκα:
What the hell is she talking about?
15.9.05
Druvan Skansk Senap
Η αγαπημένη μου μουστάρδα είναι αυτή που φέρνει το IKEA μόνο κάθε Χριστούγεννα και την πουλάει ως συνοδευτικό στο κατεψυγμένο σουηδικό ρολό γαλοπούλας.
Την έβαλα σε κάτι αράβικες πιτούλες με χοιρινή ωμοπλάτη και λιωμένο Miller cheddar και ήταν όνειρο.
Αύριο θα τη δοκιμάσω σε μανιτάρια σβησμένα σε κόκκινο κρασί.
Την έβαλα σε κάτι αράβικες πιτούλες με χοιρινή ωμοπλάτη και λιωμένο Miller cheddar και ήταν όνειρο.
Αύριο θα τη δοκιμάσω σε μανιτάρια σβησμένα σε κόκκινο κρασί.
Πεινασμένος για shopping
Είχα μια ελαφριά υποψία την οποία επιβεβαίωσα.
Αν πάω στο σούπερμάρκετ χορτάτος να κάνω τα ψώνια της εβδομάδας κάνω λογαριασμό 51 ευρώ.
Αν πάω πεινασμένος, κάνω λογαριασμό 127 ευρώ.
Ρε τι σου είναι το perception...
(Αυτές τις πιτούλες που πήρα τώρα με τι θα τις συνδυάσω;)
Αν πάω στο σούπερμάρκετ χορτάτος να κάνω τα ψώνια της εβδομάδας κάνω λογαριασμό 51 ευρώ.
Αν πάω πεινασμένος, κάνω λογαριασμό 127 ευρώ.
Ρε τι σου είναι το perception...
(Αυτές τις πιτούλες που πήρα τώρα με τι θα τις συνδυάσω;)
Ξυρίζεσαι μαλακά...
Η Gillette μόλις έβγαλε στην κυκλοφορία το μέλλον στο ξύρισμα.
Νέο ξυραφάκι Fusion με πέντε λεπίδες.
Τώρα ξέρω με τι θα ξυρίζω το καραφλό μου κεφάλι...
http://www.gillettenews.com/men/index_fusion.htm
14.9.05
Δε σε ενοχλεί;
Πες με αναίσθητο, αλλά δε θα κάτσω να χαλάσω τη ζαχαρένια για τον καθένα ο οποίος έχει απλά διαφορετική άποψη για μένα.
Με θεωρείς καραγκιόζη; Δικαίωμά σου.
Αν ήθελα να μπω σε διάλογο θα είχα να αντιτάξω πως είναι λογικό να βγάζεις αυτό το συμπέρασμα αν κρίνεις από το πώς διασκεδάζω (και όχι ας πούμε από το πώς δουλεύω ή από κάποιο άλλο κομμάτι της ζωής μου), γιατί μόνο αυτό έχεις δει. Μόνο αυτή τη μεριά του εαυτού μου έχεις δει και μάλιστα σε περίοδο που θέλω να διασκεδάζω έντονα. Βλέπεις λοιπόν ένα snapshot της ζωής μου και από αυτό βγάζεις συμπεράσματα και κρίνεις.
Δεν είχες ποτέ την επιλογή του να κάνεις ότι έκανα εγώ στη ζωή μου, δεν αντιμετώπισες ότι αντιμετώπισα, δεν είδες ότι είδα, δεν ξέρεις ότι ξέρω, δεν πήγες όπου πήγα, δεν έζησες όπου έζησα, δεν ακολούθησες τα μονοπάτια που ακολούθησα.
Αλλά δε θα το αντιτάξω. Γιατί στην τελική δε με νοιάζει το τι νομίζεις για μένα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το να με κρίνεις. Και ξέρεις γιατί; Επειδή εσύ δεν επηρρεάζεις τη ζωή μου!
Με ένα μεγάλο ποσοστό βεβαιότητας (γιατί ποτέ δε λέω ποτέ) δεν είσαι σημαντικός για το ρου της ζωής μου. Άρα η άποψή σου για μένα είναι απλά ασήμαντη για μένα.
Σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ με τον καθένα που έχει το χρόνο και τη διάθεση να με κρίνει. Γιατί να το κάνω; Δεν είμαι δημόσιο πρόσωπο, δεν μαζεύω ψήφους, δεν πουλάω δίσκους, δεν θέλω να σου πουλήσω κάτι.
Θα σε ρώταγα "τι κάθεσαι και ασχολείσαι;" αλλά άμα θες κάτσε. Άραξε. Πάρε και ένα καφέ. Θα σου δώσω υλικό να έχεις να κρίνεις αγόρι μου. Βγάλε μολύβι και χαρτί και σημείωνε γιατί αν το ψάξεις θα βρεις πολλά.
Ναι, πες με Καραγκιόζη αγόρι μου. Νιώσε καλά με τον εαυτό σου αν αυτό σε ευχαριστεί. Πες "εγώ είμαι ανώτερος από αυτόν γιατί δεν κάνω τέτοια".
Ενώ εγώ ζω, εσύ απλά παρακολουθείς.
Εγώ πάντως περνάω καλά. Εσύ;
Φιλιά!
Με θεωρείς καραγκιόζη; Δικαίωμά σου.
Αν ήθελα να μπω σε διάλογο θα είχα να αντιτάξω πως είναι λογικό να βγάζεις αυτό το συμπέρασμα αν κρίνεις από το πώς διασκεδάζω (και όχι ας πούμε από το πώς δουλεύω ή από κάποιο άλλο κομμάτι της ζωής μου), γιατί μόνο αυτό έχεις δει. Μόνο αυτή τη μεριά του εαυτού μου έχεις δει και μάλιστα σε περίοδο που θέλω να διασκεδάζω έντονα. Βλέπεις λοιπόν ένα snapshot της ζωής μου και από αυτό βγάζεις συμπεράσματα και κρίνεις.
Δεν είχες ποτέ την επιλογή του να κάνεις ότι έκανα εγώ στη ζωή μου, δεν αντιμετώπισες ότι αντιμετώπισα, δεν είδες ότι είδα, δεν ξέρεις ότι ξέρω, δεν πήγες όπου πήγα, δεν έζησες όπου έζησα, δεν ακολούθησες τα μονοπάτια που ακολούθησα.
Αλλά δε θα το αντιτάξω. Γιατί στην τελική δε με νοιάζει το τι νομίζεις για μένα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το να με κρίνεις. Και ξέρεις γιατί; Επειδή εσύ δεν επηρρεάζεις τη ζωή μου!
Με ένα μεγάλο ποσοστό βεβαιότητας (γιατί ποτέ δε λέω ποτέ) δεν είσαι σημαντικός για το ρου της ζωής μου. Άρα η άποψή σου για μένα είναι απλά ασήμαντη για μένα.
Σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ με τον καθένα που έχει το χρόνο και τη διάθεση να με κρίνει. Γιατί να το κάνω; Δεν είμαι δημόσιο πρόσωπο, δεν μαζεύω ψήφους, δεν πουλάω δίσκους, δεν θέλω να σου πουλήσω κάτι.
Θα σε ρώταγα "τι κάθεσαι και ασχολείσαι;" αλλά άμα θες κάτσε. Άραξε. Πάρε και ένα καφέ. Θα σου δώσω υλικό να έχεις να κρίνεις αγόρι μου. Βγάλε μολύβι και χαρτί και σημείωνε γιατί αν το ψάξεις θα βρεις πολλά.
Ναι, πες με Καραγκιόζη αγόρι μου. Νιώσε καλά με τον εαυτό σου αν αυτό σε ευχαριστεί. Πες "εγώ είμαι ανώτερος από αυτόν γιατί δεν κάνω τέτοια".
Ενώ εγώ ζω, εσύ απλά παρακολουθείς.
Εγώ πάντως περνάω καλά. Εσύ;
Φιλιά!
Απολογισμός ημέρας
Σήμερα...
- Ξύπνησα στις 7.
- Είδα πως μου γδάρανε τον προφυλακτήρα στο αμάξι. Γαμώ την Καλλιθέα μου γαμώ.
- Είδα τη Μαριάννα και μου επέστρεψε τον κώδικα Da Vinci
- Πλήρωσα στα κλήση για αναστροφή (83 ευρώ)
- Είδα έναν πελάτη για μια σοβαρή δουλειά (for a change).
- Γυρνόντας στο αμάξι βρήκα δεύτερη κλήση για παράνομη στάθμευση (63 ευρώ).
- Μίλησα με τον "Πρόεδρο" και με το που τον έκλεισα χάλασε το κινητό μου.
- Έφαγα με τον πατέρα μου που είχα να τον δω 3 βδομάδες.
- Πήγα για το παλιό Megane για πλύσιμο, φούσκωμα ελαστικών και το κουκούλωσα.
- Έπλυνα τα σεντόνια μου, τα άπλωσα και τα ξανάστρωσα.
- Πήγα στην Εφορία να ρωτήσω κάτι και φυσικά είχαν Γενική Συνέλευση εργαζομένων.
- Πήρα τον κρεβατά ο οποίος εδώ και 3 βδομάδες έχει το κρεβάτι μου και κοιμάμαι με το στρώμα στο πάτωμα (και δε μου λείπει το κρεβάτι κα-θό-λου)
- Έστειλα κρασί δώρο στο διευθυντή σύνταξης της Ναυτεμπορικής να πω ευχαριστώ.
- Έψαξα στα σκουπίδια του ΑΒ Βασιλόπουλου για χάρτινες κούτες, αλλά πήρα μόνο "του πουλιού το γάλα".
- Τηλεφώνησα στη Nike για αυθεντικό βραχιολάκι LiveStrong αλλά δεν ξαναφέρανε ακόμα (και από ότι κατάλαβα δεν πρόκειται να φέρουνε)
- Μίλησα με τη χοροδασκάλα μου για το χορό, το marketing, τις δουλειές της γενικότερα και προσφέρθηκα να βοηθήσω στο marketing. Είπα επίσης πως θα της δώσω τον Κώδικα Da Vinci, τώρα που μου τον επιστρέψανε.
Και είναι ακόμα 4 το απόγευμα. Ουφ...
Γουλιέλμος Τέλος! Κινητό τέλος!
Το κινητό μου μετά από ένα και κάτι χρόνο αποδήμησε σήμερα το πρωί εις τόπον χλοερόν και κυπαρισσοφυτεμένον.Η κηδεία θα γίνει αύριο στις 10 στην SonyEricsson Καλλιθέας.
Όσοι είχατε την ευκαιρία να γνωρίσετε το κινητό μου θα γνωρίζατε πως επρόκειτο για ένα κινητό αρίστης διαλογής. Γι αυτό αντί στεφάνων, παρακαλώ όπως μου αποστείλατε
τον αριθμό τηλεφώνου σας (κινητό, σπιτιού, δουλειάς, εξωτερικού, εσωτερικού, φαξ, τελεξ, και ΑΦΜ) προκειμένου να αναπαυθεί η ψυχή του κινητού μου και να προσθέσει στα ringtones του τις άρπες των αγγέλων.
Και αν έχετε να προτείνετε και τι κινητό να πάρω (και γιατί), σφυρίχτε το!
Παρθένα ετών 54
Γνώρισα μια κυρία σήμερα και μετά έμαθα πως είναι παρθένα.
Εντάξει, λίγο σπασίκλω, λίγο κάπως, πολύ πρηξαρχίδω... αλλά παρθένα;
Υπάρχει δυστυχία στον κόσμο τελικά.
Εντάξει, λίγο σπασίκλω, λίγο κάπως, πολύ πρηξαρχίδω... αλλά παρθένα;
Υπάρχει δυστυχία στον κόσμο τελικά.
13.9.05
Πειράζει που είμαι μεγάλη φίρμα;
Σημερινή Ναυτεμπορική...
Αχ, μου λείπουν οι μέρες που το Ποντίκι και η Ελευθεροτύπια με είχαν πρωτοσέλιδο.. :)
What the FAQ?
Για να μπαίνουν τέτοια πράγματα στο website σημαίνει πως πολλοί είναι αυτοί που ρωτήσανε...
http://web14.compaq.com/falco/detail.asp?FAQnum=FAQ2859
http://web14.compaq.com/falco/detail.asp?FAQnum=FAQ2859
ΔΕΘέλουμε άλλο παπαδαριό
Άκουγα την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ (παρόλο που εγώ δε βλέπω τηλεόραση κατηγορηματικά, ο Παύλος ήρθε και την άναψε, οπότε έχω δικαιολογία) και ο δημοσιογράφος που την παρουσίαζε είπε πόσο ξεφτίλα γινόμαστε όταν για 45' λεπτά πριν την δήλωση του πρωθυπουργού έπρεπε να κάνουν αγιασμό και να μιλήσουμε οι top κληρικοί της χώρας.
Δηλαδή με άλλα λόγια βάζουμε αυτούς πάνω από την κυβέρνηση.
Και μετά θέλουμε να δώσουμε την εντύπωση στη ΔΙΕΘΝΗ Έκθεση Θεσσαλονίκης πως είμαστε χώρα στην οποία αξίζει να επενδύσει κανείς γιατί έχουμε εκμοντερνιστεί και μπορούμε να προσελκύσουμε κεφάλαια τα οποία θα αποδώσουν τα μέγιστα.
Ου να μου χαθείτε ρε.
Δηλαδή με άλλα λόγια βάζουμε αυτούς πάνω από την κυβέρνηση.
Και μετά θέλουμε να δώσουμε την εντύπωση στη ΔΙΕΘΝΗ Έκθεση Θεσσαλονίκης πως είμαστε χώρα στην οποία αξίζει να επενδύσει κανείς γιατί έχουμε εκμοντερνιστεί και μπορούμε να προσελκύσουμε κεφάλαια τα οποία θα αποδώσουν τα μέγιστα.
Ου να μου χαθείτε ρε.
Η κατάρα του να είσαι αφεντικό
Το έγραψε ο Θεόφιλος Βασιλειάδης του kariera.gr στην εφημερίδα Καριέρα και το αναδημοσιεύω γιατί τα είπε ακριβώς όπως τα πιστεύω:
Ακούω το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερες κρίσεις και αναθέματα για τους απάνθρωπους εργοδότες που "πίνουν" το αίμα του εργαζομένου και παίρνουν τις επιχειρήσεις τους για να πάνε στο εξωτερικό, χωρίς να σκέφτονται το μέλλον των υπαλλήλων τους ή κλείνουν τις εταιρίες τους και απολύουν ακατάπαυστα.
Και απορώ: τι πρέπει να κάνει δηλαδή ένας επιχειρηματίας που είτε η δουλειά του δεν πάει καλά είτε εμφανίζεται μια ευκαιρία να βγάλει την παραγωγή του με πολύ χαμηλότερο κόστος; Μήπως και ο ίδιος ο εργαζόμενος αν μπορεί να αγοράσει
από το Praktiker φθηνότερα από ότι από τον Σκλαβενίτη δεν θα το κάνει;
Μήπως τότε θα σκεφτεί ότι το πρώτο σουπερμάρκετ είναι γαλλικό και το δεύτερο ελληνικό; Μήπως θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί ένας εστιάτορας σε έναν τακτικό του πελάτη αν σταματούσε να τρώει έξω εφόσον "δεν τον παίρνει" η οικονομική του κατάσταση;
Γιατί έχουν περάσει από καιρό οι εποχές που ο μέσος επιχειρηματίας έτρωγε με χρυσά κουτάλια την ώρα που υπάλληλοί του πάλευαν για να τα βγάλουν πέρα...
Δυστυχώς σήμερα είναι πολλοί περισσότεροι οι επιχειρηματίες (ειδικότερα στο εμπόριο) που κάθε τέλος μήνα πραγματικά βογγάνε και αναζητούν με αγωνία τις λύσεις που απλά θα τους γλυτώσουν!
Εδώ ακριβώς είναι που έρχεται και ο ρόλος του κράτους, ενός κράτους που κρύβεται δυστυχώς πίσω από τη γενικευμένη αντίληψη ότι "κάποιος άλλος φταίει", ίσως οι άκαρδοι κερδοσκόποι επιχειρηματίες ή οι υπερβολικοί συνδικαλιστές ή ίσως ο Άγιος Βασίλης ή απλά το κακό μας το ριζικό, και δεν επιλέγει την οδό των τομών που θα φέρει στην αγορά μας την ανάσα ανάπτυξης που είναι απαραίτητη προκειμένου να δημιουργηθεί τζίρος, όχι μόνο από τον δανεισμό, αλλά και από την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας της οικονομίας μας.
Αν αυτή η παρέμβαση δεν γίνει πραγματικότητα, τότε απλά θα φτάσουμε κάποια στιγμή στο αδιέξοδο που δυστυχώς ήδη διαφαίνεται και τότε η πτώση θα είναι πολύ πιο άσχημη από ότι νομίζουμε, ακριβώς διότι δεν έχουμε αντιληφθεί πόσο μεγάλος είναι ο γκρεμός και πόσο κοντά στο χείλος του βρισκόμαστε.
Ερωτήσεις που υποδεικνύουν ενδιαφέρον
Η νούμερο ένα ατάκα για την περίοδο άνοιξη-καλοκαίρι 2005 στο θέμα "ερωτήσεις που υποδεικνύουν πως ο ερωτών ενδιαφέρεται ερωτικά για σένα" ανακυρήσσεται η ερώτηση... (drum roll, please)
"Είσαι μόνος;"
Ακολουθούν οι runners-up:
- Θα έρθεις μόνος ή με την κοπελιά σου;
- Ωραίο σπίτι, λίγο μεγάλο όμως για ένα άτομο, ε;
- Σπέτσες ε; Πήγες με παρέα ή μόνος;
- Ζυγός είπαμε ε; Ταιριάζεις με υδροχόο εσύ παιδί μου...
Προσθέστε κατά βούληση.
12.9.05
11.9.05
Εσείς τι είδους γαλατικός blogger είστε;
Ρε ποιόν μου θυμίζουν αυτοί οι bloggers που όλο πλακώνονται;
Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούνε, αφού όλο ο ένας με τον άλλο ασχολείται.
Απ' όλους έχει ο μπαξές:
Αστερίξ: Bloggers που έχουν τη συμπάθεια και το θαυμασμό πολλών άλλων bloggers, κυρίως για το ήθος τους και όχι για τις διαστάσεις τους.
Οβελίξ: Ρομαντικοί, ερωτευμένοι και αφηρημένοι bloggers που μπορούν να σε εκνευρίσουν με την απλότητα που βλέπουν τον κόσμο, αλλά είναι απαραίτητοι για να περάσει ένα βαρετό μεσημέρι στη δουλειά.
Ιντεφίξ: Μέλη στον blogger που δεν έχουν δικό τους blog αλλά χωρίς κανένα πρόβλημα σχολιάζουν, συμφωνούν και διαφωνούν με τα όσα διαβάζουν στα blogs των άλλων Γαλατών.
Πανοραμίξ: Σοφοί bloggers που ασχολούνται κυρίως "με τα δικά τους" και στους οποίους καταφεύγουν οι νεότεροι bloggers όταν έχουν κάποιο πρόβλημα.
Ματζεστίξ: Bloggers οι οποίοι αρέσκονται στο να ακούνε την ατάκα "είσαι αρχηγός, δικέ μου". Γραφικοί τύποι που δίνουν χαρακτήρα στο χωριό, χωρίς όμως ιδιαίτερη ουσία.
Κακοφωνίξ: Bloggers που πιστεύουν πως έχουν κάτι να πούνε αλλά κανείς δε θέλει να τους ακούσει. Συμπεριλαμβάνονται όσοι γράφουν ποιήματα τα οποία καταλαβαίνουν μόνο όσοι τους ξέρουν προσωπικά.
Μαθουσαλίξ: Bloggers μιας άλλης γενιάς, που κάποτε είχανε Spectrum, Commodore, Amstrad, Amiga, Arari ST, Archimedes ή κάτι αντίστοιχο, μπήκανε στο Internet πριν την Amazon και το Google και θυμούνται τις άλλες εποχές των modems με τις ταχύτητες των 14.4K.
Διχώνιους: Ρωμαίοι bloggers που σπέρνουν τη διχόνοια στο γαλατικό μπλογκοχωριό. Πολλές φορές παίρνουν και το ρόλο Κατασκόπιους, αφού καμοφλάρονται πίσω από δεύτερες μυστικές ταυτότητες!
Διαλέχτε την προσωπικότητά της, προσθέστε νέους χαρακτήρες, ή πείτε ποιοί bloggers αντιστοιχούν σε κάθε κατηγορία.
10.9.05
Γραφιστική κανείς;
Η μικρή μου η ξαδέρφη, ετών 18, θέλει να σπουδάσει γραφιστική και ζήτησε τη γνώμη μου ως προς το ποιά (ιδιωτική) σχολή να διαλέξει.
Της είπα να το κοιταξει λίγο ευρύτερα το θέμα, αν θέλει να γίνει όντως γραφίστρια, να μιλήσει με μερικούς γραφίστες για να δει πως ακριβώς είναι το επάγγελμα (μπορεί πχ να μη γουστάρει να περνάει 8 ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή, κι ας λέει πως έχει καλό χέρι) και πόσο ψωμί έχει.
Προς το παρόν η μοναδική επιλογή στο μυαλό της είναι αν πρέπει να σπουδάσει στη σχολή Βακαλό ή στην Ακμή. Τον ΑΚΤΟ τον έχει αποκλείσει γιατί κάποιοι της είπανε πως δεν είναι καλός.
Εγώ, όντας τέρας αντικειμενικότητας, θέλω να πάρω περισσότερες από τις 2-3 γνώμες για να πάρω μια καλύτερη ιδέα. Όχι επειδή πιστεύω πως η χ σχολή θα κάνει την τεράστια διαφορά, αλλά γιατί όταν πρόκειται για μια επιλογή τόσο σημαντική που θα κάνει τη διαφορά μεταξύ του μ' αρέσει αυτό που σπουδάζω και του σπουδάζω κάτι για να μη μου τη λένε οι γονείς μου, θέλω να ξέρω και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως η μικρή έχει κλίση προς τα δημιουργικά επαγγέλματα (αυτή να γίνει τραγουδίστρια ήθελε, αλλά ο μπαμπάς της άσκησε βέτο) χωρίς αυτό αναγκαστικά να σημαίνει πως θα γίνει καλή γραφίστρια.
Όποια γνώμη για το τι κάνει ένα καλό γραφίστα, πώς μπορεί κανείς από μικρή ηλικία να ξέρει αν θα γίνει καλός γραφίστας, και για το ποια ιδιωτική σχολή παρέχει τι, ας μου γράψει ένα comment ή ένα mail (g@GeorgeIsYourMan.com).
Merci!
Της είπα να το κοιταξει λίγο ευρύτερα το θέμα, αν θέλει να γίνει όντως γραφίστρια, να μιλήσει με μερικούς γραφίστες για να δει πως ακριβώς είναι το επάγγελμα (μπορεί πχ να μη γουστάρει να περνάει 8 ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή, κι ας λέει πως έχει καλό χέρι) και πόσο ψωμί έχει.
Προς το παρόν η μοναδική επιλογή στο μυαλό της είναι αν πρέπει να σπουδάσει στη σχολή Βακαλό ή στην Ακμή. Τον ΑΚΤΟ τον έχει αποκλείσει γιατί κάποιοι της είπανε πως δεν είναι καλός.
Εγώ, όντας τέρας αντικειμενικότητας, θέλω να πάρω περισσότερες από τις 2-3 γνώμες για να πάρω μια καλύτερη ιδέα. Όχι επειδή πιστεύω πως η χ σχολή θα κάνει την τεράστια διαφορά, αλλά γιατί όταν πρόκειται για μια επιλογή τόσο σημαντική που θα κάνει τη διαφορά μεταξύ του μ' αρέσει αυτό που σπουδάζω και του σπουδάζω κάτι για να μη μου τη λένε οι γονείς μου, θέλω να ξέρω και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως η μικρή έχει κλίση προς τα δημιουργικά επαγγέλματα (αυτή να γίνει τραγουδίστρια ήθελε, αλλά ο μπαμπάς της άσκησε βέτο) χωρίς αυτό αναγκαστικά να σημαίνει πως θα γίνει καλή γραφίστρια.
Όποια γνώμη για το τι κάνει ένα καλό γραφίστα, πώς μπορεί κανείς από μικρή ηλικία να ξέρει αν θα γίνει καλός γραφίστας, και για το ποια ιδιωτική σχολή παρέχει τι, ας μου γράψει ένα comment ή ένα mail (g@GeorgeIsYourMan.com).
Merci!
Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός
Σχολεία αρχίζουν, μεθαύριο, κάπου πρέπει να τα πω κι εγώ. Τόσο καιρό κρατιόμουν με αυτή τη μαλακία.
Έχοντας μεγαλώσει κι έχοντας περάσει πολλάκις από το σημείο το οποίο οι περισσότεροι περνάνε μία φορά στη ζωή τους (και εννοώ εκείνο το σημείο όπου επιλέγεις τι επάγγελμα θα κάνεις στη ζωή σου), τρομάζω με την ιδέα του πόσο ανούσιο έχει καταντήσει το πιο σοβαρό μάθημα στο σχολείο: Ο σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός.
Ναι, ναι, ο ΣΕΠ.
Θυμάμαι τον ΣΕΠ μας τον δίδασκε μία ο μουσικός μας και μία η οικοκιακοικονομιτζού μας. Αλλού για αλλού. Το μόνο που θυμάμαι ήταν πως μας ρώτησε σε μια φάση τι θέλουμε να κάνουμε όταν γίνουμε μικροί.
Το παιδί της σφαλιάρας στην τάξη, ο Γιαννάκης, είπε ότι ήθελε να γίνει γκάνγκστερ, και φυσικά γαμηθήκαμε στα γέλια.
Μετά ο Φάνης, που δε τα έπαιρνε τα γράμματα ακόμα κι αν ήταν απλά σούπα της Knorr, δήλωσε πως θέλει να γίνει σκουπιδιάρης και η ΣΕΠατζού του είπε πως ακόμα και ο σκουπιδιάρης πρέπει να βγάλει το γυμνάσιο για να ξέρει από ποιές αρρώστιες πρέπει να προφυλάσσεται.
Κλάιν μάιν. Γτπ το μάθημα.
Το λέω και το ξαναλέω, το πιο σημαντικό μάθημα είναι ο ΣΕΠ. Ρε ξέρετε τι εστί ΣΕΠ στις άλλες χώρες; Κάθεσαι με ένα σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού και του λες σε τι είσαι καλός, τι σ' αρέσει να κάνεις, με τι τι βρίσκεις. Κάνεις και κάτι τεστ με υποθετικές ερωτήσεις για να δούνε πως χειρίζεσαι τις διάφορες υποθετικές καταστάσεις, και αναλόγως σου προτείνουν μια κατεύθυνση.
Είσαι καλός με τα χεράκια σου πουλάκι μου; Σ' αρέσει να ζωγραφίζεις; Κόβει και το μάτι σου; Μπορείς να γίνεις γλύπτης, ζωγράφος, γραφίστας, διακοσμητής, σχεδιαστής. Σου λένε τι είναι το κάθε επάγγελμα, πόσο πιθανό είναι να βρεις δουλειά στην αγορά εργασίας μετά (πόσοι δουλεύουν, με τι μισθό, υπό ποιές συνθήκες, πόσοι είναι άνεργοι κλπ). Και άμα τύχει και κάνας γονιός είναι ζωγράφος, στον φέρνουν να σου πει και πέντε πράγματα για το επάγγελμά του.
Γιατί στην τελική, το να έχεις όνειρα και να τα κυνηγάς είναι αυτό που θα σε κάνει ευτυχισμένο. Μπορεί να ψάχνεις για μια δουλειά, αλλά ψάχνεις για να κάνεις αυτό που ήθελες.
Φαντάσου να ήσουν 13-14 χρονών και να είχες γνωρίσει έναν ζωγράφο που να σου είπε ότι έχεις ταλέντο και θα γίνεις καλός στο επάγγελμα. Πόσο μετά θα άλλαζε η αντίληψή σου; Πόσο θα άρχισαν να σε ενδιαφέρουν τα δημιουργικά επαγγέλματα και πόσο πιο ώριμη θα ήταν η επιλογή για το τι να σπουδάσεις όταν γίνεις 18;
Και δεν είναι μόνο θέμα προσωπικής ευτυχίας που θα γίνει ζωγράφος αντί να πλακώνεσαι με τους γονείς σου που σε θέλουν γιατρό, δικηγόρο ή πολιτικό μηχανικό. Γιατί στην τελική εγώ κανέναν δεν ξέρω που δεν ήθελε να γίνει κάτι από τα big three και τελικά να έγινε και να γουστάρει που έγινε. Ίσα-ίσα που όλο για dropouts ακούω, για χαμένα χρόνια σε σπουδές για κάποιο άσχετο επάγγελμα ακούω, και για ανθρώπους που μπορεί να κυνήγησαν τα όνειρά τους περιμένοντας να βρούνε δουλειά μόλις τελειώσουν επειδή κανείς δεν τους είχε ενημερώσει πως το επάγγελμα αυτό μέχρι τότε θα έχει κορεστεί και καλύτερα να μη γίνεις μαρκετίστας/διαφημιστής, πήγαινε και σπούδασε κάτι εμπορικό για να γίνεις μικροεπιχειρηματίας.
Για φανταστείτε πόσο πίσω είμαστε επειδή:
Άλλωστε, στην τελική, και ο ΣΕΠατζής δε θα μοιράζει μοίρες. Προτάσεις θα κάνει, για να ενθαρρύνει όσους έχουν κάποιο ταλέντο που αγνοούν.
Ουφ, το έλυσα πάλι το θέμα της Παιδείας, κύριε Καραμανλή, μόλις το εφαρμόσετε θέλω ποσοστά.
Έχοντας μεγαλώσει κι έχοντας περάσει πολλάκις από το σημείο το οποίο οι περισσότεροι περνάνε μία φορά στη ζωή τους (και εννοώ εκείνο το σημείο όπου επιλέγεις τι επάγγελμα θα κάνεις στη ζωή σου), τρομάζω με την ιδέα του πόσο ανούσιο έχει καταντήσει το πιο σοβαρό μάθημα στο σχολείο: Ο σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός.
Ναι, ναι, ο ΣΕΠ.
Θυμάμαι τον ΣΕΠ μας τον δίδασκε μία ο μουσικός μας και μία η οικοκιακοικονομιτζού μας. Αλλού για αλλού. Το μόνο που θυμάμαι ήταν πως μας ρώτησε σε μια φάση τι θέλουμε να κάνουμε όταν γίνουμε μικροί.
Το παιδί της σφαλιάρας στην τάξη, ο Γιαννάκης, είπε ότι ήθελε να γίνει γκάνγκστερ, και φυσικά γαμηθήκαμε στα γέλια.
Μετά ο Φάνης, που δε τα έπαιρνε τα γράμματα ακόμα κι αν ήταν απλά σούπα της Knorr, δήλωσε πως θέλει να γίνει σκουπιδιάρης και η ΣΕΠατζού του είπε πως ακόμα και ο σκουπιδιάρης πρέπει να βγάλει το γυμνάσιο για να ξέρει από ποιές αρρώστιες πρέπει να προφυλάσσεται.
Κλάιν μάιν. Γτπ το μάθημα.
Το λέω και το ξαναλέω, το πιο σημαντικό μάθημα είναι ο ΣΕΠ. Ρε ξέρετε τι εστί ΣΕΠ στις άλλες χώρες; Κάθεσαι με ένα σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού και του λες σε τι είσαι καλός, τι σ' αρέσει να κάνεις, με τι τι βρίσκεις. Κάνεις και κάτι τεστ με υποθετικές ερωτήσεις για να δούνε πως χειρίζεσαι τις διάφορες υποθετικές καταστάσεις, και αναλόγως σου προτείνουν μια κατεύθυνση.
Είσαι καλός με τα χεράκια σου πουλάκι μου; Σ' αρέσει να ζωγραφίζεις; Κόβει και το μάτι σου; Μπορείς να γίνεις γλύπτης, ζωγράφος, γραφίστας, διακοσμητής, σχεδιαστής. Σου λένε τι είναι το κάθε επάγγελμα, πόσο πιθανό είναι να βρεις δουλειά στην αγορά εργασίας μετά (πόσοι δουλεύουν, με τι μισθό, υπό ποιές συνθήκες, πόσοι είναι άνεργοι κλπ). Και άμα τύχει και κάνας γονιός είναι ζωγράφος, στον φέρνουν να σου πει και πέντε πράγματα για το επάγγελμά του.
Γιατί στην τελική, το να έχεις όνειρα και να τα κυνηγάς είναι αυτό που θα σε κάνει ευτυχισμένο. Μπορεί να ψάχνεις για μια δουλειά, αλλά ψάχνεις για να κάνεις αυτό που ήθελες.
Φαντάσου να ήσουν 13-14 χρονών και να είχες γνωρίσει έναν ζωγράφο που να σου είπε ότι έχεις ταλέντο και θα γίνεις καλός στο επάγγελμα. Πόσο μετά θα άλλαζε η αντίληψή σου; Πόσο θα άρχισαν να σε ενδιαφέρουν τα δημιουργικά επαγγέλματα και πόσο πιο ώριμη θα ήταν η επιλογή για το τι να σπουδάσεις όταν γίνεις 18;
Και δεν είναι μόνο θέμα προσωπικής ευτυχίας που θα γίνει ζωγράφος αντί να πλακώνεσαι με τους γονείς σου που σε θέλουν γιατρό, δικηγόρο ή πολιτικό μηχανικό. Γιατί στην τελική εγώ κανέναν δεν ξέρω που δεν ήθελε να γίνει κάτι από τα big three και τελικά να έγινε και να γουστάρει που έγινε. Ίσα-ίσα που όλο για dropouts ακούω, για χαμένα χρόνια σε σπουδές για κάποιο άσχετο επάγγελμα ακούω, και για ανθρώπους που μπορεί να κυνήγησαν τα όνειρά τους περιμένοντας να βρούνε δουλειά μόλις τελειώσουν επειδή κανείς δεν τους είχε ενημερώσει πως το επάγγελμα αυτό μέχρι τότε θα έχει κορεστεί και καλύτερα να μη γίνεις μαρκετίστας/διαφημιστής, πήγαινε και σπούδασε κάτι εμπορικό για να γίνεις μικροεπιχειρηματίας.
Για φανταστείτε πόσο πίσω είμαστε επειδή:
- σχεδόν κανείς δεν είναι ευχαριστημένος με την κατεύθυνση που ακολούθησε και τη δουλειά που βρήκε
- σχεδόν κανείς δεν έγινε αυτό που ονειρευότανε
- έχει μείνει τόσο ταλέντο ανεκμετάλευτο λόγω πιέσεων από γονείς, δασκάλους ή την κοινωνία γενικότερα να ακολουθήσει κάποιος ένα ασφαλές επάγγελμα(διαβάζω βιογραφίες διαφόρων και βλέπω ας πούμε ότι ο Ayrton Senna και ο Mika Hakkinen έκαναν αγώνες δρόμου με τα πλαστικά αυτοκινητάκια τους από την ηλικία των 3, ότι ο Mozart συνέθετε από τα 5, ότι ο Πελέ έπαιζε στην αλάνα από τα 5, κ.ά.)
- δεν έχουμε την ικανότητα ως χώρα (και δεν εννοώ κράτος, αλλά εννοώ ως τεράστιο κοινωνικό σύνολο) να αναδεικνύουμε αξιοκρατικά ποιός πρέπει να γίνει γιατρός, ποιός δικηγόρος, ποιός δικαστής, ποιός ποδοσφαιριστής, ποιός δημόσιος υπάλληλος, ποιός σκουπιδιάρης.
Άλλωστε, στην τελική, και ο ΣΕΠατζής δε θα μοιράζει μοίρες. Προτάσεις θα κάνει, για να ενθαρρύνει όσους έχουν κάποιο ταλέντο που αγνοούν.
Ουφ, το έλυσα πάλι το θέμα της Παιδείας, κύριε Καραμανλή, μόλις το εφαρμόσετε θέλω ποσοστά.
9.9.05
Dr. Ruth
Πειραματιζόμενος με τα search functions που το Google ακόμα δεν έχει βγάλει δημοσίως, όπως το Google Video, βρήκα αυτό το υπέροχο video όπου μια κυρία τρίτης ηλικίας εξηγεί σε talk show πώς πρέπει να παίρνεις μια καλή πίπα (μιλάνε τόσα χρόνια εμπειρίας):
Google Video (πρέπει να εγκαταστήσετε το Google Video plugin)
... και θυμήθηκα: Αυτή η Dr. Ruth, τι να κάνει άραγε;
Google Video (πρέπει να εγκαταστήσετε το Google Video plugin)
... και θυμήθηκα: Αυτή η Dr. Ruth, τι να κάνει άραγε;
8.9.05
Δεν είσαι ο τύπος μου
(ναι, αυτό πάει για σένα)
Αν είχα ένα ευρώ κάθε φορά που το άκουγα αυτό, θα ήμουν πλούσιος.
Και δε μιλάω για τις φορές που μου το λένε επειδή δε με γουστάρουν εμφανισιακά. Εκεί δεν έχω πρόβλημα. Αν θες τον τύπο με τις φέτες, πάρε τον τύπο με τις φέτες. Άμα θες στον γνωρίζω κιόλας από το να κάθεσαι να τον κοιτάς από απόσταση σαν χάνος. Στην τελική, κι εγώ βάσει εμφάνισης επέλεξα να σου μιλήσω, δε σε ήξερα από χθες, δεν έχω καμιά τρελλή απαίτηση να μην κάνεις κι εσύ το ίδιο.
Μιλάω για τις εκείνες τις φορές που πραγματικά πιστεύω ότι το εννοούν. Μία στις πέντε; Μία στις δέκα, έστω! Το έχω ακούσει πολλές φορές από κοπέλες οι οποίες πιστεύουν πως πιστεύουν πως ξέρουν τι θέλουν.
Αν, κορίτσι μου καλό, ο τελευταίος σου γκόμενος ήταν ο τύπος σου, τότε θα ήσουν ακόμα μαζί του!
Αλλά αν ήταν ο τύπος σου και γούσταρες, και μια μέρα αυτός αποφάσισε πως εσύ δεν είσαι ο δικός του τύπος, τότε μήπως πρέπει να αναθεωρήσεις τα κριτήριά σου;
Αλλά πες πως όλα αυτά τα καταλαβαίνω, γιατί κι εγώ υπήρξα άπειρος. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω στους περισσότερους ανθρώπους είναι το άαααλλο: Γιατί πάτε και βρίσκετε μόνο γκόμενες/ους που (πιστεύετε πως) είναι ο τύπος σας; Αν δεν πειραματιστείτε, δεν εξευρενήσετε, δεν δοκιμάσετε, δεν γνωρίσετε, τότε πώς θα καταλήξετε σε μία απόφαση; Και με τι μούτρα θα προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας πως αυτή η απόφαση ήταν η καλύτερη δυνατή, όταν αυτός/η σας πληγώσει, κάποια χρόνια μετά;
Αν είχα ένα ευρώ κάθε φορά που το άκουγα αυτό, θα ήμουν πλούσιος.
Και δε μιλάω για τις φορές που μου το λένε επειδή δε με γουστάρουν εμφανισιακά. Εκεί δεν έχω πρόβλημα. Αν θες τον τύπο με τις φέτες, πάρε τον τύπο με τις φέτες. Άμα θες στον γνωρίζω κιόλας από το να κάθεσαι να τον κοιτάς από απόσταση σαν χάνος. Στην τελική, κι εγώ βάσει εμφάνισης επέλεξα να σου μιλήσω, δε σε ήξερα από χθες, δεν έχω καμιά τρελλή απαίτηση να μην κάνεις κι εσύ το ίδιο.
Μιλάω για τις εκείνες τις φορές που πραγματικά πιστεύω ότι το εννοούν. Μία στις πέντε; Μία στις δέκα, έστω! Το έχω ακούσει πολλές φορές από κοπέλες οι οποίες πιστεύουν πως πιστεύουν πως ξέρουν τι θέλουν.
Αν, κορίτσι μου καλό, ο τελευταίος σου γκόμενος ήταν ο τύπος σου, τότε θα ήσουν ακόμα μαζί του!
Αλλά αν ήταν ο τύπος σου και γούσταρες, και μια μέρα αυτός αποφάσισε πως εσύ δεν είσαι ο δικός του τύπος, τότε μήπως πρέπει να αναθεωρήσεις τα κριτήριά σου;
Αλλά πες πως όλα αυτά τα καταλαβαίνω, γιατί κι εγώ υπήρξα άπειρος. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω στους περισσότερους ανθρώπους είναι το άαααλλο: Γιατί πάτε και βρίσκετε μόνο γκόμενες/ους που (πιστεύετε πως) είναι ο τύπος σας; Αν δεν πειραματιστείτε, δεν εξευρενήσετε, δεν δοκιμάσετε, δεν γνωρίσετε, τότε πώς θα καταλήξετε σε μία απόφαση; Και με τι μούτρα θα προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας πως αυτή η απόφαση ήταν η καλύτερη δυνατή, όταν αυτός/η σας πληγώσει, κάποια χρόνια μετά;
7.9.05
Bloggers Meeting
Μαζευτείτε πιο κοντά να σας πω...
Την Κυριακή που μας έρχεται, 11 του Σεπτέμβρη, μαζευόμαστε στο Mike's, στους Αμπελόκηπους, μια που το στέκι της Λίλης δεν έχει ανοίξει ακόμα.
Το πρόγραμμα έχει ελληνικό και ξένο Karaoke.
Για να δηλώσετε συμμετοχή, κάντε σχόλιο από κάτω για να ξέρουν και οι επόμενοι πως θα έρθετε ή πως σκέφτεστε να έρθετε. Και μετά στείλτε email στο g@GeorgeIsYourMan.com με το τηλέφωνό σας για να μη χαθούμε.
Επίσης, αν έχετε ή θέλετε μεταφορικό, δηλώστε το κι αυτό και κάτι θα κάνουμε και για την περίπτωση σας (αν έρχεται κανείς από Καλλιθέα και τις μεταξύ περιοχές, να μου σφυρίξει)...
Την Κυριακή που μας έρχεται, 11 του Σεπτέμβρη, μαζευόμαστε στο Mike's, στους Αμπελόκηπους, μια που το στέκι της Λίλης δεν έχει ανοίξει ακόμα.
Το πρόγραμμα έχει ελληνικό και ξένο Karaoke.
Για να δηλώσετε συμμετοχή, κάντε σχόλιο από κάτω για να ξέρουν και οι επόμενοι πως θα έρθετε ή πως σκέφτεστε να έρθετε. Και μετά στείλτε email στο g@GeorgeIsYourMan.com με το τηλέφωνό σας για να μη χαθούμε.
Επίσης, αν έχετε ή θέλετε μεταφορικό, δηλώστε το κι αυτό και κάτι θα κάνουμε και για την περίπτωση σας (αν έρχεται κανείς από Καλλιθέα και τις μεταξύ περιοχές, να μου σφυρίξει)...
6.9.05
New kids on the blog
Ανακάλυψα ένα blog σήμερα το οποίο δένει απόλυτα με τα πιστεύω μου.
Μιλάει για τα πράγματα στη ζωή τα οποία είναι πραγματικά σημαντικά. Όχι για ομάδες, για φανατισμούς, για πολιτικά κόμματα, για εκλογές, για κυβερνήσεις, για βιομηχανίες και βρώμικα παιχνίδια. Ούτε για ταινίες, μουσική και άλλα τέτοια επιφανειακά.
Μιλάει σε βάθος. Πιάνει ένα θέμα που μας αφορά όλους και το φωτογραφίζει. Με ελάχιστα λόγια στο παρουσιάζει απλά και κατανοητά από όλες του τις γωνίες και αφήνει τον καθένα να βγάλει τα συμπεράσματά του, χωρίς περιτούς σχολιασμούς ή αντικρουόμενες απόψεις.
Click εδώ
Μιλάει για τα πράγματα στη ζωή τα οποία είναι πραγματικά σημαντικά. Όχι για ομάδες, για φανατισμούς, για πολιτικά κόμματα, για εκλογές, για κυβερνήσεις, για βιομηχανίες και βρώμικα παιχνίδια. Ούτε για ταινίες, μουσική και άλλα τέτοια επιφανειακά.
Μιλάει σε βάθος. Πιάνει ένα θέμα που μας αφορά όλους και το φωτογραφίζει. Με ελάχιστα λόγια στο παρουσιάζει απλά και κατανοητά από όλες του τις γωνίες και αφήνει τον καθένα να βγάλει τα συμπεράσματά του, χωρίς περιτούς σχολιασμούς ή αντικρουόμενες απόψεις.
Click εδώ
5.9.05
4.9.05
Δεν είμαστε φακελωμένοι
Δεν είμαστε φακελωμένοι.
Δεν είμαστε φακελωμένοι.
Δεν είμαστε φακελωμένοι.
Το λέω και το ξαναλέω μήπως το πιστέψω. Και μετά μπήκα στο Google Earth να δω προς τι όλος ο ντόρος. Και έψαξα να δω αν έχει το σπίτι μου.
Δεν περίμενα όμως πως θα βρω όχι απλά το σπίτι μου αλλά και τέτοια λεπτομέρεια ώστε να δω το γρασίδι στο parking μου και το θερμοσίφωνα στην ταράτσα μου. Οι τύποι ξέρουνε μέχρι και πόσο ύψος έχει η πολυκατοικία μου!
Μιλάμε για τεχνολογία, όχι μαλακίες!
Σε λίγο καιρό (και εννοώ πολύ πολύ λίγο καιρό) οι Αμερικάνοι πραγματικά θα ξέρουν κάθε πότε πηγαίνουμε για χέσιμο. Και όπως καταλαβαίνετε αυτό είναι πρόβλημα. Ειδικά για μένα!
Δεν είμαστε φακελωμένοι.
Δεν είμαστε φακελωμένοι.
Το λέω και το ξαναλέω μήπως το πιστέψω. Και μετά μπήκα στο Google Earth να δω προς τι όλος ο ντόρος. Και έψαξα να δω αν έχει το σπίτι μου.
Δεν περίμενα όμως πως θα βρω όχι απλά το σπίτι μου αλλά και τέτοια λεπτομέρεια ώστε να δω το γρασίδι στο parking μου και το θερμοσίφωνα στην ταράτσα μου. Οι τύποι ξέρουνε μέχρι και πόσο ύψος έχει η πολυκατοικία μου!
Μιλάμε για τεχνολογία, όχι μαλακίες!
Σε λίγο καιρό (και εννοώ πολύ πολύ λίγο καιρό) οι Αμερικάνοι πραγματικά θα ξέρουν κάθε πότε πηγαίνουμε για χέσιμο. Και όπως καταλαβαίνετε αυτό είναι πρόβλημα. Ειδικά για μένα!
2.9.05
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες
Μια που πιάσαμε τα παλιά, ήταν μια φάση στο Portsmouth όταν ακόμα ήμουν φοιτητής που τη θυμάμαι με πόνο.
Η Κατερίνα ήταν καλό κορίτσι από κάποια μικρή επαρχιακή πόλη. Ήθελε δεν ήθελε ήταν σεξουάλα καθώς σε ηλικία 20 ετών είχε κάτι βυζιά μεγέθους EE.
(Όσοι δεν ξέρετε πόσο ακριβώς είναι το EE, και επειδή η Wikipedia δε νομίζω πως το καλύπτει ως θέμα, ακολουθήστε αυτό το link)
Εκτός όμως από τα βυζιά, το σώμα της Κατερίνας γενικότερα ήτανε θάνατος. Στρογγυλός κώλος, 1.70, πέτρα γενικότερα, πρόσφατο τατού πάνω από τον κώλο.
Το πρόσωπό της ήταν επίσης θάνατος αλλά δυστυχώς κυριολεκτικά.
Η Κατερίνα ήταν φιλική μαζί μου από τον Οκτώβρη που τη πρωτογνώρισα στα γενέθλια μου, αλλά το Γενάρη που κάναμε το αποχαιρετιστήριο πάρτυ μου γιατί γυρνούσα Ελλάδα μόνιμα, ήταν λίιιιιγο πιο φιλική.
Μια βδομάδα πριν ήρθε με ένα μπουκάλι Absolut για να έχω καλό δρόμο. Η φίλη της που ήταν συγκάτοικός μου δήλωσε πως δεν έχει κουράγια και πάει για ύπνο γιατί είναι πτώμα. Στις 9 το βράδυ, ημέρα Παρασκευή, η Δήμητρα που δουλεύαμε μαζί τις νύχτες σε club πήγε για ύπνο. Right!
Η βότκα εμένα είναι η χειρότερή μου αλλά τι να πεις τώρα; Όχι δε θέλω να πιώ, πάμε να πηδηχτούμε ξεροσφύρι;
Άντε γειά μας, κι άντε στην υγειά σου που φεύγεις, κι άντε στην υγειά σου που μένεις, κι άντε δώστου άλλο ένα ποτηράκι, μετά από μιάμιση ώρα η Κατερίνα ήταν γυμνή στο κρεβάτι μου. Προσχεδιασμένο το έγκλημα σας λέω. Τη μιάμιση ώρα την κάναμε επειδή κατά βάθος είμαι gentleman (εσύ εκεί στο βάθος μη γελάς).
Η Κατερίνα είχε στο μυαλό της full πρόγραμμα. Πιπούλα, όρθιο, πισωκολλητό, πιασίματα ελεύθερα.
Δε θα φτάναμε όμως ποτέ μέχρι εκεί.
Η πίπα της Κατερίνας ήταν καλή. Πολύ καλή και αποτελεσματική. (Το αστείο είναι πως η Κατερίνα σπούδαζε Languages, τουτέστιν Γλώσσες)
Όταν όμως τελείωσε η πίπα και η Κατερίνα ανέβηκε για να περάσουμε στο κυρίως πιάτο, τα αποτελέσματα της πίπας εξαφανίστηκαν. Κρύφτηκαν, μη σου πω.
Ξανακατεβαίνει η Κατερίνα ενώ αυτή εργαζόταν σκληρά, εγώ τραγουδούσα το "10 μάγισσες τα δάχτυλά σου, δυο φωτιές τα χείλη τα δικά σου". Και φυσικά είχαμε και πάλι έπαρση της σημαίας.
Ξανανεβαίνει η Κατερίνα και είχαμε άμεση υποστολή. Να μη σας τα πολυλογώ, εκείνο το βράδυ δε τη γαμήσαμε την Κατερίνα.
Μετά από δυο μέρες, τι βότκες και μαλακίες, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει τάδε ώρα σπίτι σου για γαμήσι.
Αλλάζω σεντόνια, ανάβω κεράκια (αυτές τις μαλακίες τα άσπρα τα μικρά), απλώνω τα προφυλακτικά γκρουπαρισμένα ανά χρώμα και υφή, στέλνω τους συγκατοίκους για μπύρες και περιμένω.
Σκάει η Κατερίνα και δεν κρατιέται. Ξεκινήσαμε στο σαλόνι και για να φτάσουμε στο κρεβάτι δεινοπαθήσαμε. Εγώ προτιμούσα το σαλόνι που ήταν στο ισόγειο και είχε μόνο κάτι see-through κουρτινάκια, αλλά άστο το πιτσιρίκι μη το φρικάρουμε και πολύ.
Κατεβαίνει η Κατερίνα, βλέπει τον Μελεούτσο Δήμαρχο και σου λέει εδώ είμαστε, δε χρειάζεται τίποτα ο Δήμαρχος. Αρχίζει με κάτι δαγκωματιές και κάτι νυχιές να ξανανεβαίνει και ο Μελεούτσος από Δήμαρχος βρέθηκε κλητήρας.
Και τότε κατάλαβα τι τρέχει.
Η Κατερίνα βρωμούσε. Ή μάλλον όχι η ίδια η Κατερίνα αλλά το ζελέ της. Κάθε φορά φορά που ανέβαινε, εγω έπιανα τη μυρωδιά στα μαλλιά της και χαλιόμουν τρελλά. Ήτανε μιλάμε εμετικό! Αλλά την πρηγούμενη φορά με τη βότκα δε μπορούσα να καταλάβω τι έφταιγε. Αυτή τη φορά που την είχα face to face τό'πιασα με τη μία.
Το θέμα όμως είναι:
Τι δικαιολογία λες στη γκόμενα που σε κυνηγάει να σε πηδήξει και θες κι εσύ να την κάνεις να πει το Δεσπότη Παναγιώτη αλλά δε μπορείς λόγω ανωτέρας βίας; Τι θα μπορούσες να σκεφτείς για να μην την προσβάλεις και να μην της φωνάξεις "κορίτσι μου βρωμάς!";
- Κατερίνα, πρέπει να σου πω κάτι... Νομίζω πως είμαι gay!
Η Κατερίνα ήταν καλό κορίτσι από κάποια μικρή επαρχιακή πόλη. Ήθελε δεν ήθελε ήταν σεξουάλα καθώς σε ηλικία 20 ετών είχε κάτι βυζιά μεγέθους EE.
(Όσοι δεν ξέρετε πόσο ακριβώς είναι το EE, και επειδή η Wikipedia δε νομίζω πως το καλύπτει ως θέμα, ακολουθήστε αυτό το link)
Εκτός όμως από τα βυζιά, το σώμα της Κατερίνας γενικότερα ήτανε θάνατος. Στρογγυλός κώλος, 1.70, πέτρα γενικότερα, πρόσφατο τατού πάνω από τον κώλο.
Το πρόσωπό της ήταν επίσης θάνατος αλλά δυστυχώς κυριολεκτικά.
Η Κατερίνα ήταν φιλική μαζί μου από τον Οκτώβρη που τη πρωτογνώρισα στα γενέθλια μου, αλλά το Γενάρη που κάναμε το αποχαιρετιστήριο πάρτυ μου γιατί γυρνούσα Ελλάδα μόνιμα, ήταν λίιιιιγο πιο φιλική.
Μια βδομάδα πριν ήρθε με ένα μπουκάλι Absolut για να έχω καλό δρόμο. Η φίλη της που ήταν συγκάτοικός μου δήλωσε πως δεν έχει κουράγια και πάει για ύπνο γιατί είναι πτώμα. Στις 9 το βράδυ, ημέρα Παρασκευή, η Δήμητρα που δουλεύαμε μαζί τις νύχτες σε club πήγε για ύπνο. Right!
Η βότκα εμένα είναι η χειρότερή μου αλλά τι να πεις τώρα; Όχι δε θέλω να πιώ, πάμε να πηδηχτούμε ξεροσφύρι;
Άντε γειά μας, κι άντε στην υγειά σου που φεύγεις, κι άντε στην υγειά σου που μένεις, κι άντε δώστου άλλο ένα ποτηράκι, μετά από μιάμιση ώρα η Κατερίνα ήταν γυμνή στο κρεβάτι μου. Προσχεδιασμένο το έγκλημα σας λέω. Τη μιάμιση ώρα την κάναμε επειδή κατά βάθος είμαι gentleman (εσύ εκεί στο βάθος μη γελάς).
Η Κατερίνα είχε στο μυαλό της full πρόγραμμα. Πιπούλα, όρθιο, πισωκολλητό, πιασίματα ελεύθερα.
Δε θα φτάναμε όμως ποτέ μέχρι εκεί.
Η πίπα της Κατερίνας ήταν καλή. Πολύ καλή και αποτελεσματική. (Το αστείο είναι πως η Κατερίνα σπούδαζε Languages, τουτέστιν Γλώσσες)
Όταν όμως τελείωσε η πίπα και η Κατερίνα ανέβηκε για να περάσουμε στο κυρίως πιάτο, τα αποτελέσματα της πίπας εξαφανίστηκαν. Κρύφτηκαν, μη σου πω.
Χμ, δεν έχει ξανασυμβεί αυτό.Ρε Κατερινάκι, για ξανακάνε λίγο τα μαγικά σου.
Ξανακατεβαίνει η Κατερίνα ενώ αυτή εργαζόταν σκληρά, εγώ τραγουδούσα το "10 μάγισσες τα δάχτυλά σου, δυο φωτιές τα χείλη τα δικά σου". Και φυσικά είχαμε και πάλι έπαρση της σημαίας.
Ξανανεβαίνει η Κατερίνα και είχαμε άμεση υποστολή. Να μη σας τα πολυλογώ, εκείνο το βράδυ δε τη γαμήσαμε την Κατερίνα.
Σόρρυ ρε Κατερίνα, τι να πω, δεν έχει ξανασυμβεί αυτό, η βότκα θα φταίει ρε γαμώτο. Μπορεί να ήταν μπόμπα, τι να πω.Κοιμήθηκε σε μένα το κορίτσι (που να το διώξεις μετά από τέτοιες προσπάθειες).
Μετά από δυο μέρες, τι βότκες και μαλακίες, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει τάδε ώρα σπίτι σου για γαμήσι.
Αλλάζω σεντόνια, ανάβω κεράκια (αυτές τις μαλακίες τα άσπρα τα μικρά), απλώνω τα προφυλακτικά γκρουπαρισμένα ανά χρώμα και υφή, στέλνω τους συγκατοίκους για μπύρες και περιμένω.
Σκάει η Κατερίνα και δεν κρατιέται. Ξεκινήσαμε στο σαλόνι και για να φτάσουμε στο κρεβάτι δεινοπαθήσαμε. Εγώ προτιμούσα το σαλόνι που ήταν στο ισόγειο και είχε μόνο κάτι see-through κουρτινάκια, αλλά άστο το πιτσιρίκι μη το φρικάρουμε και πολύ.
Κατεβαίνει η Κατερίνα, βλέπει τον Μελεούτσο Δήμαρχο και σου λέει εδώ είμαστε, δε χρειάζεται τίποτα ο Δήμαρχος. Αρχίζει με κάτι δαγκωματιές και κάτι νυχιές να ξανανεβαίνει και ο Μελεούτσος από Δήμαρχος βρέθηκε κλητήρας.
Και τότε κατάλαβα τι τρέχει.
Η Κατερίνα βρωμούσε. Ή μάλλον όχι η ίδια η Κατερίνα αλλά το ζελέ της. Κάθε φορά φορά που ανέβαινε, εγω έπιανα τη μυρωδιά στα μαλλιά της και χαλιόμουν τρελλά. Ήτανε μιλάμε εμετικό! Αλλά την πρηγούμενη φορά με τη βότκα δε μπορούσα να καταλάβω τι έφταιγε. Αυτή τη φορά που την είχα face to face τό'πιασα με τη μία.
Το θέμα όμως είναι:
Τι δικαιολογία λες στη γκόμενα που σε κυνηγάει να σε πηδήξει και θες κι εσύ να την κάνεις να πει το Δεσπότη Παναγιώτη αλλά δε μπορείς λόγω ανωτέρας βίας; Τι θα μπορούσες να σκεφτείς για να μην την προσβάλεις και να μην της φωνάξεις "κορίτσι μου βρωμάς!";
- Κατερίνα, πρέπει να σου πω κάτι... Νομίζω πως είμαι gay!
1.9.05
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
